Τα κακά της μοίρας μας

                 του Άκη  Χουζούρη                 

Διαθεσιμότητα, Απολύσεις, Αξιολόγηση, Νέο μισθολόγιο, είναι τα θέματα που συζήτησαν οι εκπρόσωποι της Τρόικας με τον κ. Μητσοτάκη στις Ιουλιανές συζητήσεις του Σαββατοκύριακου. Μετά το τέλος της συνάντησης ανακοινώθηκε ότι δεν θα ζητηθούν νέες απολύσεις το 2015, αλλά μόνο άλλοι 6.500 μέσα στο 2014. Άλλωστε αυτό έχουμε υποσχεθεί στην Τρόικα, μέσω των μνημονίων φυσικά. Απολύσεις.

Και όμως αντί να βγει κάποιος από τη δικομματική κυβέρνηση να κάνει μία αξιολόγηση, για τα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα στο Κράτος, όσον αφορά την αποτελεσματικότητά τους, αποφεύγουν κάθε τέτοια συζήτηση. Είμαστε στα μνημόνια από το Μάιο του 2010 και υπό τις «ιερές» οδηγίες των επιστημονικά καταρτισμένων Τροϊκανών και τουλάχιστον θα ‘πρεπε να είχε δημοσιευτεί μία μελέτη που να δείχνει τα επιτεύγματα στο Ελληνικό δημόσιο. Και φυσικά μετά την αξιολόγηση των προγραμμάτων, να είχαμε και τα αντίστοιχα εύσημα προς τις κυβερνήσεις που τα υλοποίησαν.

Γιατί όμως η κυβέρνηση και οι Τροϊκανοί αποφεύγουν την αξιολόγηση των όσων έχουν κάνει; Γιατί δεν «φτιάχνουν» δείκτες και μελέτες για να μετρούν την αποτελεσματικότητα του ελληνικού Δημοσίου και να δεχτούν τα συγχαρητήριά μας που δημιουργήσανε ένα καλύτερο Δημόσιο τομέα από ότι τον παραλάβανε το Μάιο του 2010; Μήπως τελικά η επιστημονική τους ουδετερότητα έχει αλλοιωθεί από τις ιδεολογικές τους και ρατσιστικές τους αντιλήψεις για το ελληνικό Κράτος;

Ας κάνουμε για λίγο το δικηγόρο του διαβόλου. «Στα 4 χρόνια μνημονίων πετύχαμε μείωση Δημοσίων Υπαλλήλων, μείωση μισθολογικής δαπάνης, μείωση κοινωνικών δαπανών, ελαχιστοποίηση δημοσίων δαπανών για δημόσια έργα, επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στον προϋπολογισμό της χώρας, κλείσιμο οργανισμών που δεν είχαν έργο και πώληση Δημοσίων επιχειρήσεων σε ιδιώτες επενδυτές. Τα παραπάνω συνοδεύονται από μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις σε ελληνικούς δημόσιους οργανισμούς ή συνεργασίες σε συγχρηματοδοτούμενα έργα ξένων και ελληνικών κεφαλαίων με συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου. Το ελληνικό Κράτος δημιούργησε και 2 μεγάλους οργανισμούς το ΤΑΙΠΕΔ και το ΤΧΣ για να πουλήσει δημόσια περιουσία και να στηρίξει τις ελληνικές τράπεζες, αντίστοιχα.

Σε κάθε ένα από τα υπουργεία δημιουργήθηκαν νέα οργανογράμματα, πιο μικρά και λιγότερο επιτελικά, και ψηφίστηκαν νόμοι που να προσαρμόζουν στην ελληνική πραγματικότητα της Κρίσης τις δαπάνες, τα έσοδα και τα προσδοκώμενα αποτελέσματα κάθε τμήματος, διεύθυνσης ή υπηρεσίας. Η τοπική Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού «μεταρρυθμίστηκε» κόβοντας μεγάλο μέρος της ετήσιας επιχορήγησης στους προϋπολογισμούς της. Οι ανεξάρτητες αρχές ανέλαβαν το «κυνήγι» μικρών και μεγάλων υποθέσεων διαφθοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος και η Δικαιοσύνη θέλησε να αποδώσει ισοτιμία και δίκαιο σε όλους τους Έλληνες πολίτες».

Θα μπορούσαμε να είμαστε πιο λεπτομερείς στις «μεταρρυθμίσεις» των 4 χρόνων της Κρίσης, όμως δεν είναι ο σκοπός μας η απλή απαρίθμηση. Ο σκοπός μας είναι να δούμε γιατί δεν αξιολογούν στο ελληνικό Δημόσιο τα επιτεύγματά τους ένα ένα για τις αλλαγές που έκαναν. Για να κάνεις όμως σωστή αξιολόγηση πρέπει να έχεις βάλει στόχους, να τους έχεις αναλύσει σε κάθε πεδίο άσκησης δημόσιας πολιτικής, να έχεις δώσει αρμοδιότητες και πόρους και μετά να έχεις διαλέξει τους ανθρώπους να υλοποιήσουν την πολιτική σου.

Ως σήμερα τα μνημονιακά κείμενα δεν έχουν σαφή και οργανωμένη μελέτη για το Ελληνικό Δημόσιο, εκτός από τη ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ 

(Βλέπε: http://enap.gr/1/attachments/article/7295/lefki_vivlos.pdf) 

και διάφορες διάσπαρτες αναφορές περί μικρού, ευέλικτου και ανταγωνιστικού Κράτους. Από τα στοιχεία των Διεθνών οργανισμών (Ο.Η.Ε., Παγκόσμια Τράπεζα) το ελληνικό δημόσιο δεν είχε πρόβλημα μεγέθους, αλλά πρόβλημα είσπραξης άμεσων φόρων (Βλέπε: http://data.worldbank.org/country/greece και  http://www.unric.org/el/). Το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού δημοσίου είναι ότι δεν πληρώνουν όλοι τους φόρους τους, ειδικά το μεγάλο κεφάλαιο και η ελίτ της χώρας (Βλέπε επανειλημμένα  δηλώσεις του νέου Πρόεδρου κ. Γιούνκερ). Η αξιολόγηση πρέπει να ξεκινήσει από το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ελληνικού Δημοσίου, ότι δεν έχει ένα αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα. Δημιουργήθηκε αυτά τα 4 χρόνια; Φυσικά όχι. Πλήρωσαν όλοι τους φόρους τους; Όχι. Ποιοι ακόμα δεν πληρώνουν τίποτα; Αυτό απαντήστε το εσείς.

Ένα δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που είναι σημαντικό για την καθημερινή μας ζωή και για τις επενδύσεις των επιχειρήσεων και των υγιών επιχειρηματιών στην Ελλάδα, είναι η Γραφειοκρατία. Ειδικά ο ΟΟΣΑ που μετράει πολλά πράγματα της καθημερινότητάς μας 
(Βλέπε: http://www.newsbomb.gr/fakelos-ygeia/story/471477/oosa-oyragoi-oi-ellines-se-diarkeia-kai-poiotita-zois )  έχει δημιουργήσει μία εργαλειοθήκη 
(Βλέπε: http://www.tanea.gr/news/economy/article/5102234/oi-penhnta-allages-poy-fernei-sthn-kathhmerinothta-h-ergaleiothhkh-toy-oosa/ ) 
που προτείνει διάφορα για να μην έχουμε τέτοια μεγάλη, κοστοβόρα και χρονοβόρα γραφειοκρατία στην Ελλάδα. Ξέρετε όμως από πού ξεκινούν αυτές οι μελέτες; Από την πολυνομία, τις συνεχιζόμενες αλλαγές από εγκυκλίους, την αναρμοδιότητα, το συγκεντρωτισμό, την έλλειψη πληροφοριακών συστημάτων και στην απουσία της ατομικής ευθύνης του πολίτη. Πιο από τα παραπάνω πιστεύετε ότι η αξιολόγησή μας θα βάλει βαθμό βάσης; Μα, σε κανένα. 4 χρόνια τώρα ο κυκεώνας των νόμων, των εγκυκλίων, της συγκεντρωτικής, διακυβερνητικής πλοήγησης και αντίληψης, έχει παγώσει όλο το Δημόσιο.

Είσπραξη φόρων και μείωση γραφειοκρατίας. Αυτά είναι τα 2 κακά της μοίρας μας. Από το Κράτος του Λαού, στον Εκσυγχρονισμό και στην Επανίδρυση, φτάνουμε πάλι στη βάση του βουνού. 30 χρόνια τώρα οι πολιτικοί μας γνωρίζουν αλλά δεν τολμούν τη ριζοσπαστική αλλαγή του Κράτους, σε ένα αποτελεσματικό, συμμετοχικό Κράτος. Απεναντίας λόγω της πολιτικής των τελευταίων ετών το Ελληνικό Κράτος γίνεται όλο και περισσότερο Κράτος – Επενδυτής - Πωλητής. Οι ειδήσεις μας δείχνουν τον πρωθυπουργό να κάνει επαφές με όλους μα όλους τους επενδυτές της υφηλίου για επενδύσεις. Ξεχνά ότι είναι αρχηγός Κράτους και όχι αρχηγός επιχείρησης. Το Κράτος βρίσκεται στην υπηρεσία όλων των πολιτών, ενώ η επιχείρηση στην υπηρεσία του αφεντικού του. Υπάρχει διαφορά, μην το ξεχνάμε. Δυστυχώς οι πολιτικοί μας ως εν δυνάμει ιδιοκτήτες της Ελληνικής Δημοκρατίας ξεχνούν ότι (1. Διοικούν ανθρώπους, 2. Διοικούν κάτω από Νόμους, και 3. Για λίγο καιρό, Αγάθων, 450-400 π.Χ., Αρχαίος τραγικός) και όχι για τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους.

Αν δείτε συγκριτικά τα αποτελέσματα στις άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης θα διαπιστώσετε για την κοινή πορεία και μοίρα. Από τις Δικτατορίες έως και τις ιδιωτικοποιήσεις και τα μνημόνια. Φαίνεται ότι η πολιτισμική επιρροή συνεχίζει να «παίζει» άσχημα παιχνίδια στις χώρες, αλλά και στην αποτελεσματικότητα του Δημοσίου τομέα. Που κομμάτι της φυσικά είναι και η εμμονή σε αξιολόγηση της καθαρίστριας και όχι του κυβερνήτη, του εκπαιδευτικού και όχι της πολιτικής εξουσίας. Μα, όλες οι θεωρίες εξηγούν ότι για να πετύχει μία πολιτική, έστω μικρή, ημιτελείς, πρέπει να είναι έτσι δομημένη που να χαρακτηρίζεται από ισότητα, αντικειμενικότητα και αποτελεσματικότητα. Το παράδειγμα της αξιολόγησης πρέπει να ξεκινήσει, ναι, φυσικά αλλά από πού;

Άκης Χουζούρης