..........................................................* Κοινωνία.gr - ιδέες * σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα *

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

.................................................. ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΝΑ: ΥΠΟΤΑΓΗ Ή ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Απ' όλες τις αμφισβητήσεις η πιο γλυκιά, είναι αυτή που αδύνατοι σηκώνουν κεφάλι και αμφισβητούν τη δύναμη των ισχυρών. Bretolt Brecht


Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2018

Μια αεροπειρατεία από ΕΠΟΝίτες που έγινε στις 12 Σεπτεμβρίου 1948 από τις πρώτες στον κόσμο…


Μια αεροπειρατεία από ΕΠΟΝίτες

 12 Σεπτεμβρίου 1948 έγινε μια αεροπειρατεία, μια από τις πρώτες στον κόσμο… Την έκαναν 6 διωκόμενοι ΕΠΟΝίτες, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου:
Αλέξανδρος Κουφουδάκης (21 ετών), Δημήτριος Κουφουδάκης (23 ετών), Αχιλλέας Κετιμλίδης (19 ετών), Αντώνης Βογιάζος (18 ετών), Γιώργος Κέλας (17 ετών), Σπύρος Χελμιάδης (18 ετών). Στόχος τους να καταφέρουν να περάσουν μέσα από τη Γιουγκοσλαβία στο μέτωπο του Γράμμου και να ενωθούν με τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος.
Επιβιβάστηκαν στην πτήση από Αθήνα για Θεσσαλονίκη (4μελές πλήρωμα και 17 επιβάτες). Είχαν κλείσει ξεχωριστά τα εισιτήρια για την πτήση της ΤΑΕ (Τεχνικαί Αεροπορικαί Εκμεταλλεύσεις). Καθόντουσαν σε διαφορετικά σημεία του αεροπλάνου.
Λίγη ώρα μετά την απογείωση μπήκαν στο θάλαμο διακυβέρνησης και απαίτησαν το αεροπλάνο να πάει στη Γιουγκοσλαβία. Κρατούσαν σουγιάδες και ένα μπουκάλι γκαζόζα… Ακολούθησε μικροσυμπλοκή στο πιλοτήριο. Μέλος του πληρώματος είχε προλάβει να στείλει σήμα στον πύργο ελέγχου. Η απάντηση ήταν σαφής: «Να επιστρέψει το αεροπλάνο πάση θυσία αμέσως εις Θεσσαλονίκην». Απογειώθηκαν σκάφη τύπου spitfire για να αποτρέψουν την αεροπειρατεία. Δεν κατάφεραν να εντοπίσουν το αεροσκάφος. Τελικά, ο πύργος ελέγχου έλαβε μήνυμα από το αεροπλάνο:«Είμεθα προσγειωμένοι Όφτσε Πόλε 60 χλμ. Νοτιοανατολικά Σκοπίων»….Οι ΕΠΟΝίτες τα κατάφεραν. Στη συνέχεια το αεροπλάνο επέστρεψε στην Ελλάδα.
Οι έξι ΕΠΟΝίτες δικάσθηκαν ερήμην από το Έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης και καταδικάσθηκαν σε θάνατο.
~~~~~~~~~~~

Το 1987 η ιστορία των ΕΠΟΝιτών έγινε ταινία («Ο κλοιός»), από τον σκηνοθέτη Κώστα Κουτσομύτη. Δείτε εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=CVUmbp8Ecf0
______
http://www.imerodromos.gr/mia-aeropeirateia-apo-eponites/
Mε στοιχεία από mixanitouxronou.gr – sansimera.gr – topontiki.gr

Σάββατο 21 Απριλίου 2018

Ο καπιταλισμός και οι οικονομικοκοινωνικές ανισότητες είναι αντίθετες με την ανθρώπινη φύση και τον ανθρωπισμό

  ΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ  



Γράφει ο Κώστας Λάμπος
  

Η τρέχουσα οικονομική κρίση του καπιταλισμού δεν είναι καινούργια κι ας αποτελεί έκφραση της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Δεν είναι μόνο κρίση που αποσκοπεί στη μονοπολική αναδιάρθρωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά, για να επιτύχει αυτό το σκοπό, λειτουργεί και ως πνευματική κρίση που αποδομεί τον τρόπο ορθολογικής σκέψης και αποσκοπεί στο να «ωριμάσει», διαμέσου του εξουσιαστικού φόβου, της υπονόμευσης της γλώσσας και της σκέψης, της παραπληροφόρησης και του αποπροσανατολισμού, την ανθρωπότητα να δεχτεί τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Δεν είναι ούτε η τελευταία κρίση, κι ας είναι ο τελευταίος κρίκος μιας ατέλειωτης σειράς κρίσεων του κεφαλαίου που προσπαθεί να αναγεννηθεί μέσα από τις παρακμιακές στάχτες του με κάποια καινούργια μορφή που θα του δίνει παράταση ζωής, έστω κι αν αυτό σημαίνει όξυνση της φτώχειας και της καταστροφικής επίδρασής του πάνω στη Φύση και στην κοινωνία, με την αποκρουστική μορφή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της ‘σκιώδους παγκόσμιας διακυβέρνησης’[1].
Με τις κρίσεις του το κεφάλαιο αναζητά διέξοδο από τις αντιθέσεις του, τις αντιφάσεις του, τις ανικανότητές του και την αστάθειά του, δημιουργώντας όλο και μεγαλύτερα, όλο και τραγικότερα, όλο και καθολικότερα αδιέξοδα για τις κοινωνίες και την ανθρωπότητα συνολικά. Οι νεοκλασικοί οικονομολόγοι και τα πολιτικά κόμματα ολόκληρου του φάσματος του αστικού κοινοβουλευτισμού, νεοφιλελεύθερα αστικά δεξιά, κεϋνσιανά αστικά κεντρώα και κρατιστικά αστικά «αριστερά», διακηρύσσουν υποκριτικά ότι αναζητούν διέξοδο που θα ανανεώνει και θα «ηθικοποιεί» τον καπιταλισμό, αλλά και θα βελτιώνει τη θέση των εργαζόμενων, εκπαιδεύοντας τις κοινωνίες στο παιχνίδι του χορτάτου σκύλου και της ολόκληρης καπιταλιστικής πίτας.
Είναι γνωστό ότι καμιά οικονομική κρίση δεν έρχεται απροειδοποίητα, αλλά ως συνέπεια σειράς μικρών και συνεχώς ογκούμενων οικονομικών και κοινωνικών επεισοδίων, γεγονότων και φαινομένων, που προκαλούνται εξαιτίας της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας και κορυφώνονται με το ξέσπασμά της. Έτσι, και η τρέχουσα παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού αποτελεί το ξέσπασμα της διαρκώς ογκούμενης οικονομικής, κατά συνέπεια και κοινωνικής, ανισότητας, καθώς και της καλπάζουσας ανισορροπίας μεταξύ των κρατών κατά τις τελευταίες δεκαετίες του υποτιθέμενου πολιτικού θριάμβου του νεοφιλελευθερισμού. Οξύνθηκε και ως επακόλουθο της «ειρηνικής» μεταμόρφωσης του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού, που δόλια και απατηλά καταχωρίστηκε ως «θάνατος του σοσιαλισμού», σε νεοφιλελεύθερο ιδιωτικό καπιταλισμό, ο οποίος διά της παγκοσμιοποίησής του εξελίσσεται σε μια ολοκληρωτική παγκόσμια δικτατορία του κεφαλαίου πάνω στην κοινωνία-ανθρωπότητα, που με την πολιτική λιτότητας, δηλαδή της καθυπόταξης και του πνευματικού στραγγαλισμού των εργαζόμενων, θα φέρει νέες, χειρότερες για την ανθρωπότητα καταστροφικές κρίσεις.
Γνωστό είναι επίσης ότι είναι μύθος η αντίληψη ότι οι ανισότητες έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη φύση, γιατί η αλήθεια είναι ότι αυτές αποτελούν δημιούργημα των εκμεταλλευτικών κοινωνικών συστημάτων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των απάνθρωπων και καταστροφικών σκοταδιστικών και εξουσιαστικών ιερατείων, που λεηλατούν τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού με εργαλεία τα ‘θεία σκιάχτρα’, την άγνοια, τον εξουσιαστικό Φόβο, τους άδικους και παράνομους νόμους και τις δυνάμεις καταστολής. Η ανθρώπινη φύση δεν είναι ένα υπεριστορικό και πολύ περισσότερο δεν είναι ένα μεταφυσικό μέγεθος, αλλά μια ιδιότητα, ένα αποτύπωμα του εκάστοτε οικονομικοκοινωνικού συστήματος. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν θέλει να κάνει αυτό που δεν θα ήθελε να του κάνουν και η ιστορία διδάσκει ότι το ανθρώπινο είδος επιβίωσε γιατί για εκατομμύρια χρόνια έζησε σε συνθήκες ισοκατανομής, ενώ από τότε που γεννήθηκε η ατομική ιδιοκτησία, η ιδιωτική και κρατική εξουσία και οι κοινωνικές ανισότητες το ανθρώπινο είδος μπήκε σε περίοδο συγκρούσεων, αλληλοεξόντωσης και παρακμής.
Γι’ αυτό, άτομα, κοινωνίες και ανθρωπότητα, οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού που μαθαίνουν να συνδέουν τους θρησκευτικούς μύθους, τις οικονομικές θεωρίες και τις πολιτικές ιδεολογίες με τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, δεν θέλουν θεωρίες που να «τετραγωνίζουν τον κύκλο» ή δυνάμεις καταστολής που θα κυκλώνουν τα τετράγωνα των φτωχών και εξεγερμένων συνοικιών και αναζητούν διέξοδο όχι στα πλαίσια του καπιταλισμού, αλλά έξω, πέρα και ενάντια σ’ αυτόν. Οι άπειροι αγώνες και οι τεράστιες θυσίες τους δείχνουν ότι όσο ως άτομα, κοινωνίες και ανθρωπότητα δεν γνωρίζουμε την πρωταρχική αιτία των κρίσεων, δηλαδή την πόρτα από την οποία μπήκε στις κοινωνίες η οικονομική ανισότητα, και συνεπώς οι κρίσεις στασιμότητας, πείνας και καταστροφικών πολέμων για την «ανασυγκρότηση» της οικονομικής βάσης της εκάστοτε εξουσίας, και ιδιαίτερα αυτής του κεφαλαίου, τόσο δεν θα μπορούμε να βρούμε την πόρτα εξόδου από το κατ’ εξοχήν σύστημα της κοινωνικής ανισότητας και των καταστροφικών κρίσεων, τον καπιταλισμό, δηλαδή, τον δρόμο προς μια ανθρωπινότερη κοινωνία, προς έναν καλύτερο κόσμο[2].
Είναι ιστορικά βεβαιωμένο πως η ανθρωπότητα πορεύτηκε κατά τη μεγαλύτερη περίοδο της διαδρομής της σε συνθήκες ισότητας και ισοκατανομής. Είναι επίσης ιστορικά βεβαιωμένο πως η κοινωνική ανισότητα άρχισε σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και από μια συγκεκριμένη απόφαση μιας αυθαίρετης, μειοψηφικής και ένοπλης εξουσίας που καθιέρωσε το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στους ηττημένους αντιπάλους της και πάνω στην κοινόκτητη γη. Με βάση αυτά τα δεδομένα, καθίσταται αναγκαίο να στρέψουμε την προσοχή μας προς την έρευνα των συνθηκών της γέννησης και της φύσης της ατομικής ιδιοκτησίας, αλλά και των όρων λειτουργίας, των συνεπειών και της κατάργησής της[3].
Σκοπός αυτής της έρευνας δεν μπορεί να είναι να πάρουν τις ιδιοκτησίες των εχόντων οι μη έχοντες, για να συνεχιστεί η κοινωνική ανισότητα και ο εξουσιαστικός ρεβανσισμός, ούτε να ξαναμοιραστούν οι άνισες ατομικές ιδιοκτησίες σε ίσα μέρη, γιατί η κοινωνική ισότητα δεν είναι μαθηματικό πρόβλημα ισοκτησίας, που είναι αντικειμενικά αδύνατο να υπάρξει, αλλά πρόβλημα καθολικής ακτημοσύνης, ή, με άλλα λόγια, πρόβλημα κοινοκτημοσύνης πάνω στα μέσα, τους όρους και τους πόρους παραγωγής, στην οποία ο καθένας, σύμφωνα με το διαχρονικό όραμα των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, θα συμμετέχει στην παραγωγή ανάλογα με τις δυνατότητές του και θα απολαμβάνει στην κατανομή ανάλογα με τις ανάγκες του.
Η κοινωνική ισότητα μπορεί να εννοηθεί μόνο ως σχέση αναλογίας μεταξύ δυνατοτήτων-υποχρεώσεων και αναγκών-απολαβών, πράγμα που σημαίνει ίσες υποχρεώσεις για ίσες δυνατότητες, ίσες ευκαιρίες για όλους και ίσες απολαβές για ίσες ανάγκες. Σημαίνει μια κοινωνία μάνα όλων και όχι παραμάνα των πολλών, στα πλαίσια της οποίας κανένας δεν θα μπορεί να αποκτά πλούτο και δικαιώματα πέρα από τα αναγκαία για τη φυσιολογική σωματική και πνευματική του εξέλιξη, αλλά και κανένας δεν θα αφήνεται να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, με αποτέλεσμα να πένεται και να χάνει την ανθρώπινη αξιοπρέπειά του και την ελευθερία του. Αυτή η κοινωνική ισότητα που για εκατοντάδες χιλιάδες ή και για εκατομμύρια χρόνια υπαγορεύτηκε από βιολογικούς λόγους για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους και αποτυπώθηκε σε μορφές κοινωνικής οργάνωσης με κριτήριο την ανάλογη με τις ανάγκες ισοκατανομή των κοινών αγαθών, οφείλει να επαναδιατυπωθεί και να επανακτηθεί στο σημερινό πολιτισμικό επίπεδο, τόσο για βιολογικούς λόγους επιβίωσης του ανθρώπινου είδους όσο και για λόγους κοινωνικούς, ηθικούς, ανθρωπιστικούς και πολιτισμικούς, ως απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που απειλεί την ανθρωπότητα με έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο, με πιθανότερη κατάληξη έναν ψηφιακό-τεχνολογικό μεσαίωνα που θα επαναπροσδιορίζει την ανθρώπινη ύπαρξη με όρους ανισότητας και εξουσίας.
Σκοπός αυτής της μελέτης είναι να κατανοηθεί η εγωιστική φύση, ο συγκρουσιακός χαρακτήρας, ο διασπαστικός ρόλος και οι αρνητικές συνέπειες της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στον άνθρωπο και στην κοινωνία του. Γι’ αυτό θα χρειαστεί να ανατρέξουμε στις συνθήκες που τη γέννησαν και την επέβαλαν, στις πληγές που άνοιξε πάνω στα σώματα των επιμέρους κοινωνιών και στο ξεστράτισμα του ανθρώπινου πολιτισμού, όπου σήμερα, και εξαιτίας της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας, η ανθρωπότητα σφαδάζει κάτω από τη δικτατορία του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού που καταπατά το δικαίωμα του άλλου 99% να ζει με αξιοπρέπεια, γιατί έχει υφαρπάξει πάνω από το 60% του πλανήτη ως ατομική του ιδιοκτησία και μέσω αυτού, των άδικων νόμων και των κατασταλτικών μηχανισμών σφετερίζεται πάνω από το 80% του παγκόσμιου πλούτου.
Τέλος, σκοπός αυτής της μελέτης είναι να προσεγγίσει και να φωτίσει τις αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για το ξεπέρασμα του «φόβου του θεού»[4], δηλαδή του φόβου της εξουσίας, του φόβου του Νόμου, της νόθας συνείδησης και της ιδεολογικής πλάνης περί της «ιερότητας της ατομικής ιδιοκτησίας» και της «αιωνιότητας του καπιταλισμού». Όμως ένας στείρος αντικαπιταλισμός, και μάλιστα στο όνομα ενός άλλου καπιταλισμού, φασιστικού ή κρατικίστικου, τριτοτεταρτοδιεθνιστικού ή ποπουλίστικου λατινοαμερικανικού τύπου, δεν μας οδηγεί στην έξοδο από τον καπιταλισμό. Είναι αναγκαίο να συνδυάσουμε την άρνηση του καπιταλισμού με μια νέα θέση, ένα νέο πρόταγμα που θα πείθει για τη χρησιμότητα και την εφικτότητα της ριζικής ακύρωσης του καπιταλισμού, αλλά και για το ρεαλισμό ενός άλλου τύπου κοινωνίας χωρίς αφεντικά και δούλους, προϋπόθεση αναγκαία και ικανή για μια άλλη φιλοσοφία ζωής και για μια άλλη κοινωνία που θα κινείται στη λογική της αμεσοδημοκρατικής αυτοδιεύθυνσης, του «μέτρον άριστον» και του «πάντων πραγμάτων μέτρον άνθρωπος». Και το σπουδαιότερο είναι ότι αυτός ο μετασχηματισμός μπορεί να συντελεστεί με αυξημένη την αυτοπεποίθηση και την ικανότητα άμεσης παρέμβασης των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, για να μην παραλύσει η κοινωνική δυναμική και για να αποτραπεί η δημιουργία οικονομικού και διοικητικού χάους, που θα το εκμεταλλευτούν οι ένοπλες οργανωμένες συμμορίες για να περιθωριοποιήσουν και να καθυποτάξουν και πάλι την κοινωνία.
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι για να βγει κάποτε η ανθρωπότητα από το θανάσιμο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε με την εμφάνιση, τη βίαιη επιβολή και την αιματηρή διατήρηση της ατομικής ιδιοκτησίας, είναι αναγκαία η απόλυτη και ριζική κατάργηση και η αντικατάστασή της από σχέσεις κοινωνικοποίησης των πάντων, με τη μορφή της άμεσης δημοκρατίας των κοινών αγαθών και περιεχόμενο την αταξική κοινωνία στα πλαίσια μιας σύγχρονης κοσμοαντίληψης για έναν οικουμενικό ουμανιστικό πολιτισμό.
Οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού που υπομονετικά και επίμονα οδήγησαν με αμέτρητους αγώνες και τεράστιες θυσίες την ανθρωπότητα από τις σπηλιές μέχρι τον 21ο αιώνα και το διάστημα, έχουν δημιουργήσει όλες τις αναγκαίες υλικοτεχνικές προϋποθέσεις για το ξεπέρασμα του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας της ισότητας. Εκείνο που μένει ακόμα ανολοκλήρωτο είναι οι υποκειμενικές προϋποθέσεις, δηλαδή η συνειδητοποίηση από τις ίδιες αυτές δυνάμεις ότι το ζήτημα της κοινωνικής τους απελευθέρωσης δεν είναι υπόθεση θεών, μεσσιών, βασιλιάδων, ηρώων, ηγετών και «φωτισμένων» ελίτ, απελευθερωτικών εξουσιαστικών και τάχα «αριστερών» πρωτοποριών. Αντίθετα, είναι αποκλειστικά δικό τους έργο και δική τους ιστορική υποχρέωση απέναντι στις γενιές που θυσιάστηκαν για να φτάσουμε ως εδώ, αλλά και στις γενιές που έρχονται, για να μη μείνουμε εδώ ή να πισωγυρίσουμε, αλλά να συνεχίσουμε τον αγώνα που θα μας φέρνει όλο και πιο κοντά στο διαχρονικό όραμα της ανθρωπότητας για την κοινωνική ισότητα και τον ουμανισμό. Αυτό βέβαια προϋποθέτει την ανάπτυξη της ικανότητας να βλέπουμε μέσα στο Σήμερα τι κυοφορείται για το Αύριο που Μεθαύριο θα είναι Χθες, για να αποτρέπουμε αρνητικές και να ενισχύουμε θετικές εξελίξεις που θα μας καταστήσουν ως άτομα, ως κοινωνίες και ως ανθρωπότητα ικανούς να χειραφετηθούμε και να αυτοκυβερνηθούμε, πράγμα που προϋποθέτει ένα νέο, ρωμαλέο Κίνημα Οικουμενικού Ουμανιστικού Διαφωτισμού, για να μάθουμε όχι μόνο τι δεν θέλουμε, αλλά και τι ακριβώς θέλουμε και πώς θα το πραγματοποιήσουμε, μετακινούμενοι, βεβαίως, από το νοσηρό Εγώ που επιτρέπει στον καπιταλισμό να λεηλατεί τις ζωές μας στο απελευθερωτικό Εμείς της αυτοπεποίθησης, του αυτοσεβασμού και της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης.
Είναι ζωτικά αναγκαίο η επιστημονικά έγκυρη και κοινωνικά χρήσιμη γνώση να δραπετεύσει από τα κλειστά «επιστημονικά ιερατεία» που διαπλέκονται με την εκάστοτε εξουσία, να κατεβεί στα χαμηλότερα μορφωτικά στρώματα των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, με στόχο την απαλλαγή των κοινωνιών από τις «θεόπνευστες» πνευματικές ελίτ, από τις αγοραίες ιδεαλιστικές φιλοσοφίες, από τους ντελάληδες της αστικής ιδεολογίας, ακόμα και από τις μεσσιανικές «αριστερές» πρωτοπορίες, και να προχωρήσει στην αριστεροποίηση της ίδιας της κοινωνίας, στην προοπτική της οικοδόμησης από τα κάτω ενός καλύτερου μέλλοντος και όχι στην επιδιόρθωση του καπιταλιστικού παρελθόντος. Είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας να απελευθερωθούν τα λαϊκά στρώματα από την αστική ιδεολογία του κοινοβουλευτισμού, ο οποίος ενώ γνωρίζει πως η ανηθικότητα του καπιταλισμού ξεκινάει από την ατομική ιδιοκτησία και την κοινωνική ανισότητα, υποστηρίζει διά των ανταγωνιζόμενων για τη νομή της δοτής εξουσίας κομμάτων πως η ανηθικότητα, η διαφθορά και η εγκληματικότητα οφείλονται στα αντίπαλα κόμματα και στους αντίπαλους πολιτικούς, αφήνοντας συνειδητά το κεφαλαιοκρατικό σύστημα εκτός πεδίου ευθυνών. Το χειρότερο όλων είναι ότι σ’ αυτό το παιχνίδι του κεφαλαίου για την, μέσω των επαγγελματιών πολιτικών και ιδεολογικών διαφημιστών του, παραπλάνηση των πολιτών συμμετέχουν και τα καθεστωτικά «αριστερά» κόμματα, υποσχόμενα αποτελεσματικότερη και εντιμότερη διαχείριση του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, πράγμα που απενοχοποιεί το κεφάλαιο και το εμφανίζει ως ηθικά αδικημένο από τους ανήθικους πολιτικούς υπαλλήλους του, τους οποίους βέβαια αυτό το ίδιο τους κατασκευάζει, τους επιλέγει, τους χρηματοδοτεί και τους επιβάλλει ως πολιτικούς διαχειριστές του.
Ο πολιτικός μύθος ότι τάχα φταίνε τα «μνημόνια» και η «πολιτική λιτότητας» και όχι το κεφάλαιο, παραπέμπει παραπλανητικά στη σκέψη ότι μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς λιτότητα, χωρίς μνημόνια και ανισότητα, φτάνει να ανακυκλώνεται το υπαλληλικό προς το κεφάλαιο πολιτικό προσωπικό στη δοτή διαχείριση της πολιτικής εξουσίας. Με αυτόν τον τρόπο απενοχοποιούνται η οικονομική εξουσία, η μεγάλη ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής και το κεφάλαιο και μετακινούνται σε παρένθετους θεσμούς, όπως τα πολιτικά κόμματα, σε αχυράνθρωπους επαγγελματίες πολιτικούς που τα στελεχώνουν, ακόμα και στα ίδια τα θύματά τους.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι να χάνουν οι πολίτες τον έλεγχο πάνω στην πραγματικότητα και να γίνονται πολιτικά ενεργούμενα που εύκολα και απολίτικα μετακινούνται από το ένα παλιό και χρεοκοπημένο αστικό κόμμα στο άλλο, στο νέο «προοδευτικό», «σοσιαλδημοκρατικό», «σοσιαλιστικό», ακόμα και «κομμουνιστικό» κόμμα, ακολουθώντας τον Α ή Β κατασκευασμένο αρχηγό μέχρι να κατανοήσουν ότι η ζωή τους πάει από το κακό στο χειρότερο και ν’ αρχίσουν να σκέπτονται την επεξεργασία συλλογικών λύσεων για τη ζωή τους και τον τόπο τους. Σ’ αυτή τη διαδικασία οφείλουν τα μορφωτικά πιο προχωρημένα τμήματα των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού να παρέμβουν με κάθε πρόσφορο και εναλλακτικό τρόπο στην, μέσα από διαδικασία ατομικής και συλλογικής αυτομόρφωσης, αποκάλυψη της σε βάρος τους σκευωρίας και στην ανάδειξη του ρόλου της αυτοπεποίθησης της ίδιας της κοινωνίας στην εφικτότητα της αυτοδιεύθυνσής της.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία, γίνεται φανερό ότι τα αδιέξοδα του καπιταλισμού απειλούν την ανθρωπότητα συνολικά, γιατί οι ‘ευλογημένοι’ της εξουσίας γίνονται όλο και λιγότεροι, όλο και κυνικότεροι, όλο και πιο επικίνδυνοι για την ανθρωπότητα συνολικά. Με την αναγνώριση της πραγματικότητας ότι η ατομική ιδιοκτησία, ως μεγάλη απάτη των εκάστοτε εξουσιών, αλλά και ως μεγάλη πλάνη των εξουσιαζόμενων όλων των εποχών, αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί τη βασική αιτία όλων των δεινών της ανθρωπότητας, θα διευκολυνθεί η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής συνείδησης που προοδευτικά θα καταστήσει τις επιμέρους κοινωνίες ικανές να συγκροτηθούν τοπικά, περιφερειακά, εθνικά και οικουμενικά σε αντικαπιταλιστική-ουμανιστική δύναμη αλλαγής. Μια δύναμη που θα διαμορφώσει τους όρους και τις συνθήκες για μια ευρείας έκτασης και μεγάλου κοινωνικού βάθους καθολική ειρηνική εξέγερση, που θα μεταμορφώσει τις ίδιες τις κοινωνίες σε υποκείμενο της ιστορίας, σε άμεσους νομοθέτες που θα καταργήσουν όλους τους άδικους και απάνθρωπους θεσμούς, με πρώτον και κύριο αυτόν της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής, για να γίνει μπορετή η κατάργηση όλων των κοινωνικών διακρίσεων και των ανισοτήτων, προϋπόθεση ικανή και αναγκαία για την επανένωση των κοινωνιών, των λαών, των εθνών και της ανθρωπότητας στη βάση της Άμεσης Δημοκρατίας σε τοπικό, εθνικό και οικουμενικό επίπεδο.
*
Αυτοί οι προβληματισμοί με οδήγησαν πέρα από τις παραδοσιακές, θεωρητικές, ιδεολογικές περί ιδιοκτησίας προσεγγίσεις, σε μια ανθρωποκεντρική κοσμοαντίληψη βασισμένη στον οικονομικό ορθολογισμό, στον πολιτικό πραγματισμό και στην υλιστική-φυσική κατανόηση των αέναων κινητήριων δυνάμεων της ανθρώπινης ιστορίας προς την κοινωνική ισότητα και τον ανθρωπισμό που πήραν τη μορφή του τελευταίου δοκιμίου μου με τίτλο ‘Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας. Η ατομική ιδιοκτησία ως μήτρα βίας, εξουσίας, ανισότητας, εγκληματικότητας, σκοταδισμού και ανηθικότητας’, των εκδόσεων ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2015.
Έχω πλήρη επίγνωση ότι οι συγγραφικές επιλογές μου ενοχλούν τα σκοταδιστικά και τα εξουσιαστικά ιερατεία, την παραδοσιακή αστική και την τάχα ‘αριστερή επαναστατική’ δογματική ή/και αναθεωρητική ιντελιγκέντσια, καθώς και τους ακαδημαϊκούς πνευματικούς ευνούχους που βολεύονται στους προθαλάμους κάποιας εξουσίας έναντι κάποιας ‘έδρας’, βουλευτικής/υπουργικής θέσης και τριάντα αργυρίων. Γνωρίζω επίσης ότι μεγάλη μερίδα των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού φοβούνται να αναζητήσουν τα αίτια για την πνευματική και την οικονομικοκοινωνική μιζέρια τους, καταναλώνοντας σκοταδιστικούς μύθους, τοξικές κομματικές ιδεολογίες και αποβλακωτικά θεάματα σε πολύ μεγάλες δόσεις και σε βαθμό που να μην υποψιάζονται τις ευθύνες τους για όσα συντελούνται γύρω τους και σε βάρος τους, αλλά ούτε και τις δυνατότητές τους, πως «αν ξυπνήσουν μονομιάς, θα ’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».
Παρ’ όλα αυτά συνεχίζω να κάνω εκείνο που θεωρώ χρέος μου για να είμαι χρήσιμος στην υπόθεση της κοινωνικής ισότητας, ακόμα κι αν πρέπει να είμαι ενοχλητικός και δυσάρεστος σε «ξύπνιους» και «κοιμώμενους», αδιαφορώντας για τη «γνώμη» όσων στερούνται της κρίσιμης ποσότητας και ποιότητας επιστημονικά έγκυρης και κοινωνικά χρήσιμης γνώσης, αλλά και για τις προθέσεις και τις πράξεις όσων τρέμουν την αλήθεια και φοβούνται πως με τη γνώση άλλοι, οι λίγοι, θα χάσουν τα ποίμνιά τους και τον γήινο παράδεισό τους και άλλοι, οι πολλοί, θα χάσουν τις ψευδαισθήσεις και τις αλυσίδες τους.
«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», αλλά για να είναι κανείς ελεύθερος πρέπει να το θέλει, να το τολμά και να αγωνίζεται γι’ αυτό με τις όποιες δυνάμεις και δυνατότητές του και με όποιο κόστος. Θέλει δύναμη να μπορείς να μην ανήκεις σε στρούγκες, στοές, λέσχες, κλαμπ, αδελφότητες και αδελφάτα, τάγματα και συντάγματα, μυστικές υπηρεσίες και σκοταδιστικά κονκλάβια. Θέλει κουράγιο και πείσμα να αρνηθείς να γίνεις μέλος μιας «παρέας κολλητών», ενός «κλειστού κύκλου», μιας «ιδεολογικοπολιτικής συμμορίας» ή μιας πολιτικής φράξιας, μιας θρησκευτικής-παραθρησκευτικής σέχτας και μιας «θύρας 13» με κάποιον ηγετίσκο του μισοσκόταδου με συνωμοτικό χαρακτήρα, ξεχωριστή πειθαρχία και ιδιοτελείς σκοπούς. Θέλει δύναμη, κόπο και πόνο να είσαι ο εαυτός σου και όχι δούλος θείων σκιάχτρων, οπαδός ψευδοσωτήρων και κομματικών ιδεολογιών, ή φερέφωνο κάποιου πολιτικού/πνευματικού «προαγωγού». Θέλει, θέλει, θέλει πολλά ακόμη, αλλά αξίζει τον κόπο να μπορείς να μιλάς και να γράφεις χωρίς υστεροβουλία και χωρίς να φοβάσαι κανέναν θρησκευτικό μουλά, κανέναν πνευματικό ευνούχο και κανέναν ‘αυθεντικό’, κρατικό ή μεταλλαγμένο εξουσιαστή, αλλά ούτε και τον όποιο περιφερόμενο φανατικό μοιρολάτρη και φονταμενταλιστή που μπορεί να σκοτώσει ή να σκοτωθεί για την «πίστη» και την «ιδεολογία», που επιδέξιοι πνευματικοί ευνούχοι και ευνουχιστές του φύτεψαν από τα γεννοφάσκια του στο κεφάλι για να τον ποδηγετούν μέχρι τα βαθιά γεράματα…
Για την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ο αγώνας για τη ζωή και την κοινωνική ισότητα δεν σταμάτησε ποτέ και δεν θα σταματήσει από κανέναν μύθο, εξουσιαστή ή ηγεμόνα μέχρι την οριστική νίκη.
______________________


[1] Βλέπε Λάμπος Κώστας Αμερικανισμός και παγκοσμιοποίηση. Οικονομία του Φόβου και της Παρακμής, ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.
[2] Λάμπος Κώστας, Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία. Η μεγάλη πορεία της ανθρωπότητας προς την κοινωνική ισότητα και τον Ουμανισμό, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2012.
[3] Για μια διεξοδική ανάλυση του θέματος βλέπε, Λάμπος Κώστας, Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2017.
[4] Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Θεός και Κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2015.

Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

ΔΑΝΕΙΑ με το στανιό, με ρήτρα… υποτέλειας!...



ΔΑΝΕΙΑ με το στανιό, με ρήτρα… υποτέλειας!...


του Δάνη Παπαβασιλείου // Στον "Ημεροδρόμο"
Στις 19 Ιανουαρίου του 1928 η Ελλάδα υποχρεώνεται, ύστερα από συμφωνία, να αναγνωρίσει ότι όφειλε στις ΗΠΑ 18.127.000 δολάρια από τις πιστώσεις που είχαν παραχωρηθεί από αυτές και τους τόκους τους.
Ηταν μια ακόμη ληστρική συμφωνία, μια λεόντειος συμφωνία, που έδενε χειροπόδαρα τη χώρα και την παρέδιδε στους πιστωτές της. Το μέγεθος της ληστείας αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι το δάνειο που είχε πάρει από τις ΗΠΑ ήταν 5,5 εκατομμυρίων δολαρίων και το τελικό ποσό που θα πλήρωνε ήταν κατά 330% μεγαλύτερο!
Πρόκειται για την πρώτη μεγάλης κλίμακας έφοδο του αμερικανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα, αφού μέχρι τότε κυριαρχούσε το αγγλικό και το γαλλικό κεφάλαιο. Εξάλλου, όπως είναι γνωστό, από το 1898 είχε επιβληθεί στην Ελλάδα καθεστώς «Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου», με το οποίο δινόταν η δυνατότητα στους μεγάλους πιστωτές της (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ) να ελέγχουν τα έσοδα και τα έξοδα του κράτους, όπως και να καθορίζουν τον τρόπο πληρωμής των χρεών και των δανείων της.
Κατά σύμπτωση, στις 19 Γενάρη 1928, τη μέρα που υπογράφηκε η ληστρική συμφωνία με τους Αμερικανούς στο χωριό Μούρες του Ηρακλείου Κρήτης πάνω από 700 αγρότες κύκλωσαν τα γραφεία της Εφορίας και έκαψαν τα αρχεία της, ενώ στην πόλη οργανώθηκε παλλαϊκό συλλαλητήριο, στο οποίο 5 περίπου χιλιάδες αγρότες και εργαζόμενοι απαίτησαν μαχητικά την κατάργηση της βαριάς φορολογίας.
Το «δάνειο της σταθεροποίησης»…
Λίγες μέρες μετά, στις 29 Μαρτίου 1928, κυρώνεται το λεγόμενο τριμερές δάνειο ή «δάνειο σταθεροποίησης». Ενα από τα πολλά δάνεια που συνήψαν οι αστικές κυβερνήσεις της χώρας μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο υπερδανεισμός από τις «μεγάλες δυνάμεις» υπήρξε, αφ’ ενός, ο σημαντικότερος παράγοντας για την ολοκληρωτική εξάρτηση της χώρας, αφ’ ετέρου, η αιτία για μια άνευ προηγουμένου σκληρή πολιτική για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Η Ελλάδα μπήκε στο στάδιο της μερικής προσωρινής σταθεροποίησης καθυστερημένα, εξαιτίας των συνεπειών που είχε στην οικονομία της η Μικρασιατική Εκστρατεία. Η άρχουσα τάξη εφάρμοσε πολιτική σταθεροποίησης, δυναμώνοντας την εξάρτηση της χώρας από το ξένο κεφάλαιο, εντείνοντας την εκμετάλλευση των εργαζομένων και το χτύπημα των αγώνων τους, περιορίζοντας τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες.
Η οικονομική εξάρτηση δυνάμωσε τα χρόνια αυτά με τη μεγάλη τοποθέτηση ξένων κεφαλαίων, κυρίως με τη μορφή δανείων προς το δημόσιο, που έφτασαν τα 907.800.000 χρυσά φράγκα, που προέρχονταν: από την Αγγλία τα 48%, από τις ΗΠΑ (προσφυγικό δάνειο) τα 31%, από το Βέλγιο (δάνειο ύδρευσης) τα 12%, από τη Σουηδία (δάνειο σιδηροδρόμων) τα 6%, από τη Γαλλία, την Ολλανδία και την Ελβετία (παραγωγικό δάνειο) τα 3%.
Από τα εξωτερικά δάνεια η επιβάρυνση του κάθε Ελληνα έφθασε στα 80 δολάρια, πλησίασε δηλαδή στο ετήσιο εισόδημα που ήταν 90 δολάρια. Με τα δάνεια αυτά διείσδυσε ακόμη περισσότερο στην ελληνική οικονομία το ξένο κεφάλαιο, κυρίως το αγγλοαμερικανικό, με τις εταιρίες «Πάουερ», «Ούλεν», «Χάμπρο», «Φαουντέισιον» και «Σέλεκμαν».
Το «τριμερές δάνειο» αποτελούσε μέρος του «Πρωτοκόλλου της Γενεύης», το οποίο υπογράφηκε στις 15 Σεπτέμβρη 1927. Ηταν ύψους 206 εκατομμυρίων χρυσών γαλλικών φράγκων και εκδόθηκε με σκοπό «τη σταθεροποίηση του ελληνικού χρήματος, την εξόφληση ενός μέρους των κρατικών οφειλών και τη συνέχιση του έργου της αποκατάστασης των προσφύγων».
Οι κυβερνήσεις, εκείνης της εποχής, υπό τον Αλέξανδρο Ζαΐμη έριξαν στις πλάτες των εργαζομένων καινούριους φόρους. Την οικονομική σταθεροποίηση την εννοούσαν σαν καθήλωση των ημερομισθίων και μισθών, σαν απόρριψη κάθε αιτήματος των εργατών και αγροτών για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους.-

Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017

Η Γερμανία κλέβει 84 δις κάθε χρόνο από όλους μας, με το ΕΥΡΩ!




Η Γερμανία κλέβει 84 δις κάθε χρόνο από όλους μας, με το ΕΥΡΩ!
Άρθρο του Konstantinos Vergos

(καθηγητής Χρηματοοικονομικών
στο Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία)



Αν υπάρχει μία χώρα η οποία έχει κυριολεκτικά κατακλέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της, και το κάθε κράτος χωριστά, αυτή έχει όνομα. Λέγεται Γερμανία! Στο Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έκλεβε τις χώρες με υποχρεωτική κατάσχεση της παραγωγής τους και παραγωγικών μονάδων, από αγροτικά προϊόντα ως επίταξη βιομηχανιών στην υπηρεσία του Χίτλερ. Ομως στην σύγχρονη Ευρώπη, η δουλειά γίνεται με τον πιο αθόρυβο, τον πιο ύπουλο τρόπο. Μέσω του σκληρού νομίσματος, του ΕΥΡΩ, και του Τραπεζικού συστήματος!
Πως κλέβει η Γερμανία τις άλλες χώρες
Το Target 2 καταγράφει τις χρηματικές υποχρεώσεις των τραπεζών της μιάς χώρας στην άλλη. Σημειώνουμε οτι πρόκειται για υποχρεώσεις που δεν σχετίζονται με το δημόσιο χρεος της κάθε χωρας. Αν μια χωρα εχει δημόσιο χρεος 200 δις πχ, και χρωσταει αλλα 100 δις μεσω του Διατραπεζικού συστήματος εκκαθάρισης συναλλαγών TARGET2, ισως ειναι σε θεση καπως να γλιτωσει απο το δημόσιο χρεος των 200 δις, οχι ομως απο το διατραπεζικό χρεος 100 δις που εχει να κανει με εκκαθαριση των συναλλαγων!Η Γερμανία, κατάφερε μέσω ενός ακριβού , για τις χωρες της Νότιας Ευρώπης, νομίσματος, να τσακίσει σε κόστος τους βιομηχανικούς κολοσσούς της Γαλλίας , της Ιταλίας και Ισπανίας, καθιστώντας τες ακριβές χωρες. Παράλληλα ομως, με την ανταλλακτική ανισσοροπία στην Ευρωπαική Ενωση, χρωστάνε αυτές στη Γερμανία αμύθητα ποσά, μεσω του Ευρωπαικού συστήματος εκκαθάρισης των συναλλαγών TARGET 2!
Τι έχει να λαμβάνει η Γερμανία
Συγκεκριμένα, η Γερμανία είχε ήδη να λαμβάνει 91 δις ΕΥΡΩ κατά τα πρώτα χρόνια του ΕΥΡΩσυστηματος ως το 2008 (το τοτε TARGET). Ομως μετά την κρίση του 2008 κλέβει πλέον κάθε χρόνο 84 δισεκατομμύρια ΕΥΡΩ από τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες! Αυτή τη στιγμή όλοι, για να κάνουν την ‘χάρη’ να συμμετέχουν στο ΕΥΡΩ και να εκκαθαρίζουν τις συναλλαγές, χρωστάνε στη Γερμανία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία λίγο παραπάνω από 800 δις ! Για την ακρίβεια, αν σημερα διαλυονταν η Ευρωπαική Ενωση, και γινονταν εκκαθαριση υποχρεωσεων, η Γερμανία έχει να λαμβάνει από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ,σύμφωνα με επίσημα στοιχεία Οκτωβρίου 2017 (τα τελευταία διαθέσιμα) ακριβώς 848,4 δισεκατομμύρια ΕΥΡΩ ! Μετρητά!
Πόσα θα πάρει απο κάθε χώρα
Χρωστάνε, μεταξύ άλλων, η Ελλάς, η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα, είναι χρεωμένη 61,5 δις, δηλαδή το 40% του ΑΕΠ της περίπου, ή αν προτιμάτε, μόλις…6 ακόμη μνημόνια! Η Πορτογαλία χρωστάει 82 δις, δηλαδή το…50% του ΑΕΠ της! Ενώ η Ιταλία χρωστάει 412 δις, δηλαδή μόλις το… 27% του ΑΕΠ της και η Ισπανία, του ‘Αυτοκράτορα Ραχόι’ χρωσταει άλλα… 362 δις, δηλαδή το 35% του ΑΕΠ της! Τόσο είναι ουσιαστικά το ‘κόστος του ΕΥΡΩ’, πέραν του ότι ολες αυτές οι χώρες, ως γνωστόν, εχουν βγει με κατεστραμμένο επιχειρηματικό και κοινωνικό ιστό από πολυετείς κρίσεις και μνημόνια. Περαν όμως αυτών , στην Γερμανία χρωστάει και άλλος ενας οργανισμός, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα! Τα στοιχεία φαίνονται αναλυτικά, κατ έτος, στον παρακάτω πίνακα.
Ολλανδία και Λουξεμβούργο, συνεταίροι
Για να διασώσει τις Γερμανικές κυρίως τράπεζες, θα θυμάστε ότι η ΕΚΤ (Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα) του κυρίου Ντράγκι μπήκε σε κολοσσιαίο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, που περιλάμβανε ΕΤΗΣΙΕΣ αγορές χρεογράφων 250 δις από Γερμανικές τράπεζες. Ε, όχι μονο εξαγόρασε τις χρηματοοικονομικές σαβούρες των ουσιαστικά φαλιρισμένων γερμανικών τραπεζών, αλλά πλέον…χρωστάει και 224 δις στη Γερμανία! Για την ακρίβεια, οι χωρες που προαναφέραμε (Ελλάς, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία) και η ΕΚΤ τα χρωστάνε αυτά όχι μόνο στην Γερμανία (848,4 δις) αλλά και στις δύο χώρες που ξεπλένουν τα χρήματα των Γερμανικών κλπ πολυεθνικών στην Ευρώπη. Στο Λουξεμβούργο (183 δις ) και την Ολλανδία (109 δις).
Η συμμετοχή Ολλανδίας και Λουξεμβούργου στο φαγοπότι μας λύνει την απορία γιατί ο κύριος Ντάισελμπλουμ (Ολλανδία) και ο κυριος Γιούγκερ (Λουξεμβούργο) είναι εκείνοι που υλοποίησαν, τόσο λυσσαλέα, για λογαριασμό της Γερμανίας, τα προγράμματα λιτότητας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο εναντίον όλων μας. Η εκμετάλλευση στο ‘Νταχάου της ΕΥΡΩζώνης’ έχει οχι μόνο θύματα αλλά και επώνυμους θύτες!

Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2017

ΑΤΟΜΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: ΕΥΛΟΓΙΑ ή ΚΑΤΑΡΑ;

(Μια επίκαιρη συζήτηση που μας αφορά όλους)

Γράφει ο Κώστας Λάμπος
claslessdemocracy@gmail.com


Υπάρχουν λέξεις τοξικές και βιασμένες, έννοιες ταμπού, γλώσσες ευνουχισμένες που δεσμεύουν τον Νου και κοιμίζουν συνειδήσεις, για να υποτάξουν το υποκείμενο της ιστορίας, τον άνθρωπο και να τον μετατρέψουν σε αντικείμενο των βιαστών της ιστορίας που την γράφουν, την πλαστογραφούν και την διαγράφουν οι εξουσιαστές, για λογαριασμό τους. Λέξεις, έννοιες και γλώσσες που μας εντάσσουν σε προκατασκευασμένα σχήματα σκέψης, μύθους, ιδεολογήματα και συστήματα συμφερόντων που καταστρέφουν τη φαντασία, την περιέργεια, την αμφισβήτηση και την έρευνα για τη σχέση του Εγώ με το Εμείς, της κοινωνίας με τα μέλη της, της ανθρωπότητας με τον Πολιτισμό, με το μέλλον της, με τη Βιόσφαιρα και το Σύμπαν.
Ο καθ’ υπαγόρευση των συμφερόντων της ατομικής ιδιοκτησίας εξουσιαστικός έλεγχος του Νου, της Γλώσσας, της Συνείδησης, κατά συνέπεια και της κίνησης της ιστορίας προκαλεί τόση σύγχυση που χωρίζει τις κοινωνίες σε υπερασπιστές της ατομικής ιδιοκτησίας που την θεωρούν ευλογία και σε επικριτές και κατήγορούς της που την θεωρούν κατάρα για την ανθρωπότητα. Το δοκίμιο ‘Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας’, που παρουσιάζεται την Παρασκευή 15 Δεκέμβρη στο ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ, επιχειρεί να προσβάλει τα ταμπού, τα ιερά και τα όσια κάθε εξουσίας, να απομυθοποιήσει το ‘ιερό δισκοπότηρο’ του καπιταλισμού, την ατομική ιδιοκτησία και να φέρει στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου το πρόβλημα της οικονομικοκοινωνικής ανισότητας, που καταδικάζει την ανθρωπότητα να πορεύεται στην αυτοκαταστροφή μέσω της καπιταλιστικής παρακμής και βαρβαρότητας.



Επιχειρεί επίσης να αναδείξει τους ικανούς και αναγκαίους υλικούς./.αντικειμενικούς και πνευματικούς / υποκειμενικούς όρους που μπορούν να ανακόψουν την παρακμιακή, απάνθρωπη και καταστροφική πορεία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και θα καταστήσουν τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, με την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας/εξουσίας των λίγων σε βάρος των πολλών, ικανές να μετακινηθούν από την θέση του αντικειμένου στη θέση του υποκειμένου της ιστορίας της ανθρωπότητας, που θα πάρει την μορφή της Άμεσης Δημοκρατίας με περιεχόμενο την οικονομική και κοινωνική ισότητα, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία, δημοκρατία και ειρήνη.
Κώστας Λάμπος

Πάρτε μέρος σ’ αυτήν την συζήτηση, ενισχύστε τον δημόσιο διάλογο.
________

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

Νόαμ Τσόμσκι : H Eλλάδα θα διαλυθεί! - Επανέρχεται και με δηλώσεις του σε Ρώσικα μέσα ενημέρωσης

Εάν θα πρέπει αυτές οι δηλώσεις – εκτιμήσεις να μας προβληματίσουν και να αφυπνιστούμε θα το κρίνεται εσείς διαβάζοντας και αξιολογώντας τις δηλώσεις του μεγάλου φιλοσόφου.

«Η Ευρωπαϊκή Eνωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό.

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIt5JZNX7JtjPGiUsoJXyQ7fWnIV6GnMBCOBOHtOthkEtUEZYAfd8aj3TGuPqV-iPY65Dz4QkummKBsPhKvnm-R8qMYe217xSuYnzDaLTs9hIyP1AajMUrogt1BY2e3rf6pjpPqYRbr_g/s640/chomsky.jpg
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άραμεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο» επισημαίνει ο κορυφαίος αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι.
Η συνέντευξη του πριν λίγα χρόνια στο ΒΗΜΑ ήταν αποκαλυπτική ενώ οι δηλώσεις του στα Ρωσικά μέσα πριν λίγα 24ωρα κρούουν το κώδωνα του κινδύνου σε ότι αφορά τα συνολικά σχέδια της Δύσης. «Αυτό που ονομάζουν “αγορές”, δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι…..…. αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».
Έπαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν “δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος” και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα» τονίζει ο διανοητής και εκφράζει την ανησυχία του «Είναι το οικονομικό σύστημα “στυγνή ληστεία».«Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το “γκανγκστερικό σύστημα”, αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι’ αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά. O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ’70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Ολοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού»
«Η Ελλάδα έχει μπει σε ένα παιχνίδι υπερβολικής σπατάλης για όπλα και αυτό έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη χώρα, αφού ο προϋπολογισμός για τους εξοπλισμούς είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία σας. Σκεφτείτε λίγο πρακτικά.
Στην ακραία περίπτωση σοβαρής εμπλοκής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός και να φέρει αποτέλεσμα είναι σχεδόν μηδενική.
Διότι απλώς η δύναμη της Τουρκίας είναι πολλαπλάσια ποσοτικά. Το λατρεύουν αυτό οι ΗΠΑ. Σχεδόν όλη η οικονομία των ΗΠΑ στηρίζεται στους εξοπλισμούς. Σκεφτείτε ότι επί Μπιλ Κλίντον η Τουρκία έγινε αναλογικά ο υπ’ αριθμόν ένα αγοραστής όπλων στον κόσμο μαζί με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Αυτός είναι και ένας πολύ βασικός λόγος για τον οποίο εξοπλίζουμε το Ισραήλ.
Εκτός από το ότι το κάνουμε για να ευχαριστήσουμε το ισραηλινό λόμπι, τους εξοπλίζουμε για να τoυς χρησιμoποιήσουμε και ως “διαφημιστικό”, ως “teaser” για άλλες χώρες.
Τα όπλα που αγοράζει το Ισραήλ δεν είναι καμία σοβαρή ποσότητα, αλλά μετά έρχεται η Σαουδική Αραβία και λέει ότι θέλει εκατονταπλάσια ποσότητα από τα ίδια όπλα. Αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, δεν το κάνουν μόνο οι ΗΠΑ. Το κάνει και η Βρετανία».
«Οι φρικαλεότητες της Τουρκίας έχουν γίνει και με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως αυτές που διέπραξε τη δεκαετία του ’90 στο νοτιοανατολικό της τμήμα εναντίον των Κούρδων, οι οποίοι είναι περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Μετά η Τουρκία πήρε μέρος και στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας»».
Ο διανοητής στρέφει τα πυρά του και στην ΕΚΤ λέγοντας «Ο ρόλος της ΕΚΤ είναι να εκπροσωπεί το συμβούλιο των προέδρων των εμπορικών τραπεζών, οι οποίες δίνουν δάνεια σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να αγοράσουν τις ελληνικές υποδομές που θα ξεπουληθούν.
Ετσι, η ΕΚΤ προσπαθεί να δημιουργήσει μια αγορά για τους πελάτες της. Είναι ο μόνος κοινός ευρωπαϊκός οικονομικός οργανισμός. Δεν υπάρχει άλλος κοινός νομοθετικός ή φορολογικός οργανισμός. Αυτό σημαίνει ότι η Ε.Ε. διοικείται από τους τραπεζίτες. Περνάει η δική τους αντίληψη για το πώς λειτουργεί η οικονομία.» και προσθέτει «Πιστεύουν ότι το όποιο δάνειο μπορεί να αποπληρωθεί μόνο κόβοντας τους μισθούς.
Αυτό κάνουν και στην Ελλάδα και έτσι ενισχύουν τη μετανάστευση. Είναι η ίδια πολιτική που ακολουθήθηκε και τη δεκαετία του 1920 και οι θεωρίες που απορρίφθηκαν από τον Τζον Μέιναρντ Κέινς. Ολα σήμερα υποτάσσονται στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών».
«Η ΕΚΤ έχει τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της μείωσης των μισθών για την αποπληρωμή των χρεών και της αύξησης των επιτοκίων, ώστε αυτά να γίνεται αδύνατο να αποπληρωθούν. Και όλο αυτό μέχρι να αναγκαστούν οι Ελληνες να δουλεύουν σχεδόν τσάμπα, άρα να μην μπορούν να αποπληρώσουν το χρέος.» λέει ο Τσόμσκι και δηλώνει απαισιόδοξος στη περίπτωση κάποια χώρα να καταφέρει να επανακτήσει τον έλεγχο απο το χρηματοπιστωτικό σύστημα λέγοντας «για παράδειγμα, οι πολιτικοί των Βαλτικών Χωρών έχουν μεταφέρει τις προεκλογικές συζητήσεις από τα οικονομικά θέματα στις εθνικιστικές ταυτότητες.
Εχουν στρέψει τους Λιθουανούς ή τους Λετονούς και τους Εσθονούς εναντίον των Ρώσων.
Ετσι, οι λαοί δεν ασχολούνται με τον νεοφιλελευθερισμό και δεν αντιλαμβάνονται τι φταίει για τη μετανάστευση.».
«Μοιάζει σαν η Ελλάδα να παραδόθηκε έπειτα από μια στρατιωτική επέμβαση, η οποία έχει στόχο τα εδάφη σας, τα «ασημικά» σας, αλλά και τον δημόσιο τομέα. Το δίλημμα ήταν «παραδοθείτε τώρα, διότι αργότερα θα είναι χειρότερα». Ετσι, ο Τσίπρας παραδόθηκε ολοκληρωτικά.
Ωστόσο, όπως του έλεγαν ο Βαρουφάκης και ο Αμερικανός σύμβουλός του, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, δεν ήταν τόσο δύσκολο να βγείτε από το ευρώ. Θα υπήρχε μια μεταβατική περίοδος, στη διάρκεια της οποίας η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να αναλάβει τον έλεγχο των τραπεζών που θα κατέρρεαν. Η ανάληψη αυτού του ελέγχου δεν είναι καθόλου κακή ιδέα.
Εάν η κυβέρνηση το είχε κάνει και τις είχε εθνικοποιήσει, τότε θα είχε εξασφαλίσει τα μέσα πληρωμής κατά τη διάρκεια μετάβασης και έτσι θα έσωζε τον δημόσιο τομέα, τις συντάξεις και την περιουσία της χώρας. Επρεπε να πει «εάν δεν καταλήξουμε σε συμφωνία, θα αποκηρύξουμε το χρέος προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την τρόικα.»
Το κόστος ζωής θα αυξηθεί για τους Έλληνες περί το 30%, οι φόροι θα αυξηθούν επιπλέον γύρω στο 20% και το στύψιμο αυτό θα αναγκάσει σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού να μεταναστεύσει πολύ γρήγορα.
Πρόθεση της Ευρώπης είναι να συντρίψει παντελώς την Ελλάδα.
Ισως και ένα εκατομμύριο Έλληνες εργάτες θα αναγκαστούν να πάνε στη Γερμανία και σε άλλες χώρες και θα συμβάλουν στην πτώση των μισθών πανευρωπαϊκά. Είναι ένας ταξικός πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους της Ευρώπης.»

____________

Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ η έκθεση των Γιατρών του Κόσμου για την περίθαλψη των προσφύγων στην Ελλάδα


ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ η έκθεση των Γιατρών του Κόσμου 
για την περίθαλψη των προσφύγων στην Ελλάδα

«Το 72% των προβλημάτων υγείας των γυναικών που βρίσκονται στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια δεν αντιμετωπίστηκε όπως έπρεπε ή δεν αντιμετωπίστηκε καθόλου» αναφέρει έρευνα που διεξήγαγαν οι Γιατροί του Κόσμου σε 14.000 γυναίκες.
Όπως καταγγέλλουν στην έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα οι Γιατροί του Κόσμου οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας «λαμβάνουν μέτρια ή καθόλου ιατρική φροντίδα για τα περισσότερα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν» ενώ διευκρινίζουν ότι «μόνο οι μισές έγκυες γυναίκες έχουν πρόσβαση σε είδη μητρικής φροντίδας».
Το Reuters σε σχετικό του δημοσίευμα υπογραμμίζει πως στην Ελλάδα συναθροίζονται περίπου 60.000 μετανάστες και πρόσφυγες, οι περισσότεροι εκ των οποίων ζουν κάτω από ανθυγιεινές συνθήκες σε υπερπλήρεις, ως επί το πλείστον, καταυλισμούς.
Η έρευνα των Γιατρών του Κόσμου συμπέρανε ότι λιγότερο από το 47% των εγκύων είχε πρόσβαση στην προγεννητική φροντίδα, προτού παρέμβει ο οργανισμός, ενώ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι περίπου το 72% των προβλημάτων υγείας των γυναικών δεν αντιμετωπίστηκε όπως έπρεπε ή δεν αντιμετωπίστηκε καθόλου.
«Η κάθε μητέρα αξίζει μια καλή φροντίδα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την εγκυμοσύνη. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες είναι αναγκασμένες να ζουν δεν θα πρέπει να επηρεάσει αυτό το βασικό τους δικαίωμα», επεσήμανε ο Νικήτας Κανάκης, επικεφαλής των Γιατρών του Κόσμου στην Ελλάδα.
________