..........................................................* Κοινωνία.gr - ιδέες * σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα *

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

.................................................. ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΝΑ: ΥΠΟΤΑΓΗ Ή ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Απ' όλες τις αμφισβητήσεις η πιο γλυκιά, είναι αυτή που αδύνατοι σηκώνουν κεφάλι και αμφισβητούν τη δύναμη των ισχυρών. Bretolt Brecht


Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Ο νέος πλούτος της Ελλάδας

του Αντώνη  Καρακούση*


Η ελληνική φούσκα έσκασε όπως έχουμε όλοι αποδεχθεί και άφησε πίσω της μόνο συντρίμμια. Πολιτικά, οικονομικά, επιχειρηματικά και βεβαίως κοινωνικά ερείπια, που μας ζώνουν από παντού. Η πολιτική τάξη της χώρας είναι αυτή την ώρα πολλαπλώς δοκιμαζόμενη. Καταδιώκεται από προβλήματα αξιοπιστίας και συνοχής , είναι εντόνως αμφισβητούμενη και καλείται να λάβει αποφάσεις που δεν τις πιστεύει και δεν θα τις ελάμβανε ποτέ υπό άλλες συνθήκες. Η εσωτερική σύγκρουση είναι εμφανής δια γυμνού οφθαλμού. Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης ίσως περισσότερο, παλεύουν με τον εαυτό τους, έρχονται αντιμέτωποι με όσα υπεράσπιζαν επί δεκαετίες,συγκρούονται με το κοινό τους, με τους ψηφοφόρους και τα κόμματά τους. Αλλά και ο Τσίπρας και οι άλλοι παρ' ότι απορρίπτουν συλλήβδην τις λύσεις και τα μέτρα που απαιτούν δανειστές και εταίροι, είναι επιφυλακτικοί, δεν ενεργούν αναλόγως. Χρειάσθηκε να πει ο Λαφαζάνης ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει» για να θέσει ζήτημα εκλογών ο πρόεδρός του. Αισθάνεται ο καθείς στις κινήσεις και στη δράση των κομμάτων της Αριστεράς την αμφιβολία. Αν είχαν τη βεβαιότητα για τη δική τους λύση και επιλογή θα χάλαγαν τον κόσμο, δεν θα αναζητούσαν υποστηρίγματα στην καταρρέουσα, όπως την περιγράφουν, επιχειρηματική και μιντιακή τάξη, θα είχαν συγκροτήσει τα δικά τους σχήματα επικοινωνίας και θα έδιναν πραγματική μάχη για την εξουσία. Μέχρι τώρα το πάνε χαλαρά, μην και χαλάσει η σειρά και η τάξη των πραγμάτων.
Η τρέχουσα πολιτική τάξη δυστυχώς φέρει ολόκληρη τα τραύμα της ήττας, το σημάδι της συμμετοχής σε ένα κόλπο που τελείωσε. Και είτε δεν μπορεί, είτε δεν θέλει, είτε δεν είναι ικανή να κάνει το άλμα, τη μεγάλη αλλαγή που χρειάζεται ο τόπος.
Αντιστοίχως και η επιχειρηματική τάξη παραπαίει. Όλοι αυτοί οι σπουδαίοι επιχειρηματίες και οι επενδυτές που τα προηγούμενα χρόνια εμφανίζονταν ως πρότυπα ανάπτυξης και προόδου, κέρδιζαν τα πρωτοσέλιδα των περιοδικών και του οικονομικού Τύπου και η φήμη τους ξεπερνούσε το πανελλήνιο, είναι σήμερα εξαφανισμένοι και πιθανώς πουκάμισα αδειανά.
Οι επιχειρήσεις τους αποκαλύπτονται κακοδιοικημένες, οι ίδιοι λειψοί και ανήμποροι και τα λεφτά τους είτε δεν υπάρχουν, είτε είναι ακινητοποιημένα εκτός Ελλάδος, δεν πρόκειται να εμφανισθούν πριν ασφαλισθεί ο τόπος.
Ούτε την ελάχιστη φιλανθρωπία δεν ασκούν και έφθασε ο Τζώρτζ Σόρος να αναλάβει την όποια πρωτοβουλία μήπως και παρακινηθεί κάποιος εκ των εφοπλιστών μας, να διαθέσει έστω ελάχιστους πόρους στην χώρα που τους γέννησε και τους προσέφερε τις ευκαιρίες να πλουτίσουν.
Καμία πρωτοβουλία δυστυχώς, κανένας εθνικός καημός δεν συνεπαίρνει την τάξη των εχόντων, μήτε το παράδειγμα των εθνικών ευεργετών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Την ίδια ώρα συμπολίτες μας πένονται, οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται, οι άνεργοι περισσεύουν, οι νέοι είναι απογοητευμένοι,ο κόσμος στην πλειονότητά του είναι οργισμένος για όσα έχασε και όσα χάνει, η ελληνική κοινωνία γενικά ζει μέσα στην αγωνία, στην αμφιβολία και στην αμφισβήτηση.
Οι περισσότεροι των πολιτών είναι αλήθεια πως υπομένουν τα βάρη και αναζητούν διεξόδους, ψάχνουν λύσεις, ακόμη και εκείνοι που είχαν καλομάθει στ' αγαθά της άνετης ζωής αυτοπεριορίζονται, δεν αφήνονται να τους καταπιεί η μιζέρια. Και βεβαίως είναι και εκείνοι που δεν μπορούν,δεν δύνανται να αντεπεξέλθουν, που έχουν χάσει τους πάντες και τα πάντα κινδυνεύοντας να περιθωριοποιηθούν, να μείνουν κυριολεκτικά στον δρόμο.
Ωστόσο η χώρα δεν μπορεί να σβήσει. Έστω φτωχότερη και πληγωμένη πρέπει να βρει δυνάμεις ανασύνταξης και ανασυγκρότησης.
Και θα τις βρει γιατί απλούστατα οι χώρες δεν πεθαίνουν. Τώρα, στον καιρό της κρίσης, διαμορφώνονται νέες συνειδήσεις, ανακαλύπτονται δυνάμεις και δυνατότητες, οι άνθρωποι μπορούν να ξαναβρούν τον εαυτό τους και η κοινωνία να ξαναβρεί τις σχέσεις που της αξίζουν.
Την Τετάρτη έρχονται προς ψήφιση στη Βουλή τα μέτρα του νέου μνημονίου. Αν ψηφισθούν και εφαρμοσθούν σωστά ίσως να προσφέρουν μια ευκαιρία ανασυγκρότησης. Ίσως τα συγκεκριμένα μέτρα να συνιστούν μια λύση στο αδιέξοδό μας. Ίσως όχι, γιατί δεν τα πιστεύουν ούτε οι εμπνευστές τους.
Όμως ακόμη κι αν δεν υπάρξει αυτή η ευκαιρία, η ελληνική πολιτεία οφείλει να επανοικοδομηθεί. Και αυτό είναι απαραίτητο να επισυμβεί έτσι ή αλλιώς. Με μνημόνιο ή χωρίς αυτό.
Οι αρχές του λιτού βίου θα επικρατήσουν σε κάθε περίπτωση, όπως και ιδέες επιστροφής στην παραγωγή, στην πραγματική παραγωγή.
Κύριο καθήκον από εδώ και πέρα για όλους τους Έλληνες δεν μπορεί να είναι άλλο από το πως θα αξιοποιήσουν τις δυνατότητες και τις δυνάμεις που έχει ο τόπος για να δημιουργήσουν νέο πλούτο.
Χωρίς παραγωγή νέου πλούτου δεν θα μας σώσει κανείς, ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Τσίπρας, ούτε κανένας άλλος.
Οι Έλληνες, ο καθένας από μας, οφείλουμε να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.
Ατομικά ή συλλογικά, κατά ομάδες,μικροί και μεγάλοι παραγωγοί ,νέοι επιστήμονες, επαγγελματίες, βιοτέχνες, νέα παιδιά με δυνάμεις και όνειρα, καθένας που μπορεί να κινητοποιήσει πόρους, γνώση,δεξιότητες, δυνάμεις και δυνατότητες να κινητοποιηθούν σε παραγωγική κατεύθυνση, να αλλάξουν το τοπίο.
Είναι η μόνη πραγματική λύση. Η οποία πέραν των άλλων θα είναι και λύση απελευθέρωσης από τους κάθε λογής δυνάστες.

_________________________
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  06/11/2012 -εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Μια τραγική ιστορία: Θάνατος και ορφάνια για να εισπράξουν οι τραπεζίτες 48 δισ. ευρώ


ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ



Με τον θάνατο ενός ακόμα ανθρώπου έβαψε τα χέρια της η πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας που αρχικά προκάλεσε και εν συνεχεία υπέγραψε τα εθνοκτόνα Μνημόνια: Ο οικοδόμος Γιώργος Χατζής 60 χρόνων, που είχε εξαφανιστεί από το σπίτι του στην Σιάτιστα στις 29 Αυγούστου προκειμένου να πάει στο ΙΚΑ να εισπράξει την σύνταξή του βρέθηκε νεκρός, απαγχονισμένος από ένα βράχο, έχοντας δώσει ο ίδιος τέλος στην ζωή του όταν πληροφορήθηκε ότι του είχαν κόψει την πενιχρή αναπηρική σύνταξη που έπαιρνε!
Εκείνη την ημέρα πήρε τηλέφωνο της γυναίκα του και της είπε: «Γυναίκα δεν θα γυρίσω σπίτι. Δεν έχω τίποτα να προσφέρω. Είμαι ένα σκουπίδι. Σας αγαπώ όλους. Να προσέχεις τα παιδιά…»
Από το ΙΚΑ ενημερώθηκε ότι «κόπηκαν» οι πενταροδεκάρες που ελάμβανε ως αναπηρική σύνταξη, η οποία ήταν και ο μοναδικός οικονομικός πόρος για την οικογένειά του.
«Δεν θέλαμε να πιστέψουμε ότι έπαθε κάποιο κακό. Ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση», λέει η σύζυγος του αυτόχειρα που λόγω ενός σοβαρού ατυχήματος κατά την διάρκεια της δουλειάς του έπαθε ρήξη χιαστού και μηνίσκου και εξ αιτίας μη κατάλληλης θεραπείας απέκτησε μόνιμο κινητικό πρόβλημα.
«Για τέσσερα χρόνια του δόθηκε αναπηρική σύνταξη 350 ευρώ και μαζί με τα 50 ευρώ του ΕΚΑΣ έπαιρνε 400 ευρώ που ήταν και τα μοναδικά χρήματα που έμπαιναν σπίτι μας», λέει η σύζυγος του αυτόχειρα.
Τον Φεβρουάριο το ΙΚΑ ενημέρωσε τον ανάπηρο οικοδόμο πως η σύνταξη αυτή θα κοβόταν ανοίγοντας έναν φαύλο κύκλο αιτήσεων, ατελείωτων ωρών αναμονής από γραφείο σε γραφείο και αγωνίας. Στις 29 Αυγούστου του απάντησαν ότι του κοβόταν η σύνταξη!
Η ανάλγητη κυβέρνηση που έτσι ή αλλιώς ελέγχεται από του ξένους του ανακοίνωσε ότι η αναπηρική σύνταξη είχε κοπεί οριστικά και θα έπρεπε να περιμένει πέντε ολόκληρα χρόνια χωρίς κανένα βοήθημα ώσπου να του εγκριθεί κάποια νέα μειωμένη σύνταξη.
Σακατεμένος από το ατύχημα που δεν του επέτρεπε να ξαναβρεί μεροκάματο σε κάποια οικοδομή ο Γιώργος Χατζής λύγισε κάτω από το βάρος της φτώχειας και της απελπισίας. Κάποιοι του έκοψαν τη σύνταξη… κι αυτός αποφάσισε να κόψει το νήμα της ζωής του.
Πριν λίγες μέρες ένας βοσκός, στην ορεινή βραχώδη περιοχή της Γαλατινής, αντίκρισε έναν ανθρώπινο σκελετό σε προχωρημένη αποσύνθεση να κρέμεται από τον βράχο!
Η κινητοποίηση της Αστυνομίας ήταν άμεση και ακολούθησε επιχείρηση περισυλλογής του αποσυνθεμένου πτώματος, όπου και διαπιστώθηκε ότι άνηκε στον άτυχο 60χρόνο συνταξιούχο οικοδόμο που είχε εξαφανιστεί στις 29 Αυγούστου 2012.
 Ένας ακόμα Έλληνας νεκρός θυσία στον "Μινώταυρο" των Μνημονίων.
Μπορεί να είναι όμως "ήσυχος" εκεί που βρίσκεται: Η κυβέρνηση ψήφισε να πάρουν οι τράπεζες τα 48 δισ. ευρώ "Για να βρούν τα παιδιά του δουλειά", όπως είπε ο πρωθυπουργός Α.Σαμαράς την βραδιά που ψηφίστηκε το επαίσχυντο Μνημόνιο ΙΙΙ.

__________________________
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Οι ηλικιωμένοι βιώνουν ίσως περισσότερο από άλλες ομάδες του πληθυσμού, τον αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης


Γηρατειά σε κρίση

 

Έζησαν και άλλες κρίσεις και άλλες δυσκολίες, πολέμους, ξενιτιά και οικονομικά προβλήματα. Τότε όμως ήταν νέοι και μπορούσαν. Μπορούσαν να δουλέψουν σκληρά και να παλέψουν για τους εαυτούς τους, τα παιδιά τους και τις οικογένειές τους. Τώρα που μεγάλωσαν και η ηλικία τούς στερεί τις δυνάμεις, χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη όχι μόνο για τα απλά και τα καθημερινά αλλά και για τα δύσκολα, για τη στιγμή της ασθένειας, της ανάγκης.
Οι ηλικιωμένοι βιώνουν ίσως περισσότερο από άλλες ομάδες του πληθυσμού, τον αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης ενώ, την ίδια στιγμή, έχουν να αντιμετωπίσουν το υψηλό κόστος των φαρμάκων αλλά και τα προβλήματα που ταλανίζουν σήμερα το σύστημα υγείας και κοινωνικής πρόνοιας της χώρας.
Εν μέσω αυτής της κρίσης, μεγαλώνει η ζήτηση για κάποια θέση σε μια μονάδα περίθαλψης ηλικιωμένων του κράτους, της εθελοντικής πρωτοβουλίας, της εκκλησίας ή των δήμων.
Εκεί απευθύνονται κυρίως όσοι δεν έχουν συγγενείς για να τους φροντίσουν, όσοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος μιας ιδιωτικής μονάδας (από 600 έως 1300 ευρώ μηνιαίως) ή όσοι λαμβάνουν τόσο χαμηλή σύνταξη που δεν αποτελεί καν δέλεαρ για κάποιον οικείο ώστε να τους γηροκομήσει.
Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι είχε εκδηλωθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα η τάση πολλών ηλικιωμένων να εγκαταλείπουν ιδιωτικές μονάδες περίθαλψης προκειμένου να συγκατοικήσουν με τα παιδιά και τα εγγόνια τους και να τα υποστηρίξουν με τη σύνταξή τους.
«Κάθε εβδομάδα δεχόμαστε το λιγότερο τρία με τέσσερα τηλεφωνήματα από ηλικιωμένους που ενδιαφέρονται να έρθουν στο Χαρίσειο Γηροκομείο» αναφέρει στο ΑΜΠΕ ο διευθυντής του Ιωάννης Ταγαράκης.
Ο ίδιος σχολιάζει ότι προτεραιότητα έχουν εκείνοι που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα και δεν έχουν οικογένεια. Ωστόσο επισημαίνει ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ελεύθερες θέσεις στη συγκεκριμένη μονάδα, η οποία ανήκει σε μια μεγάλη οικογένεια ευεργετών της Θεσσαλονίκης που εμπιστεύτηκαν τη λειτουργία της στη Μητρόπολη.
Λόγω οικονομικής κρίσης έχουν αυξηθεί και τα αιτήματα για περίθαλψη στο γηροκομείο της Μητρόπολης Κασσανδρείας που λειτουργεί στην Αρναία.
«Βλέπουμε όλο και περισσότερο το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας που οδηγεί ανθρώπους με παιδιά ή χωρίς παιδιά στο ίδρυμα» σημειώνει ο πατέρας Χρυσόστομος Μαηδόνης, διευθυντής του εν λόγω κέντρου. Τονίζει δε ότι παλαιότερα, σε έναν χρόνο, υπήρχαν δέκα το πολύ αιτήσεις ενώ τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάζονται διαρκώς, φτάνοντας τις 30 ετησίως, ιδίως για περιπτώσεις κατάκοιτων και άρρωστων ανθρώπων.
«Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Υπάρχει μια τεράστια λίστα αναμονής για ανθρώπους που αναζητούν κάποια θέση στο κρατικό ίδρυμα ‘Άγιος Παντελεήμονας’ που βρίσκεται στη δυτική Θεσσαλονίκη αλλά και στο Χαρίσειο Γηροκομείο, καθώς δεν είναι ιδιωτικά.
Σκεφτόμαστε διαρκώς ότι για να ανοίξει’κάποια θέση θα πρέπει κάποιος να πεθάνει, όσο μακάβριο και αν ακούγεται κάτι τέτοιο, ενώ η κατάσταση διαρκώς επιδεινώνεται» υπογραμμίζει, από την πλευρά της, η εντεταλμένη περιφερειακή σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας για θέματα πρόνοιας Έφη Βασιλειάδου.
Εναλλακτική λύση, κατά την κ. Βασιλειάδου, αποτελούν οι δομές που λειτουργούν στους Δήμους, οι οποίοι μάλιστα επέδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για συμμετοχή σε νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την ημερήσια φροντίδα ηλικιωμένων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα ΚΗΦΗ, (Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων) που λειτουργούν στους Δήμους και μπορούν κατά τη διάρκεια της ημέρας να προσφέρουν υπηρεσίες υποστήριξης σε ηλικιωμένους. Το μειονέκτημα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι τα συγκεκριμένα κέντρα δεν εξασφαλίζουν διαμονή για όσους εξυπηρετούν.
Το ανθρώπινο πρόσωπο της κρίσης
«Το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνει κάποιος που έχει ανάγκη, είναι να απευθυνθεί στον Δήμο του. Εκεί, οι αρμόδιοι, σε συνεργασία με εθελοντές αναζητούν και δίνουν λύσεις, που μπορούν να φτάσουν ακόμη και στην εξυπηρέτηση των αναγκών ενός ηλικιωμένου αναφορικά με την παροχή φαγητού, ιατρικής φροντίδας και καθαριότητας στο σπίτι» τονίζει η κ. Βασιλειάδου.
Σχολιάζει δε ότι αιτήματα δήμων και ενδιαφερομένων φτάνουν και στις δομές πρόνοιας της Περιφέρειας, οι οποίες επικοινωνούν με ιδιωτικές μονάδες περίθαλψης ηλικιωμένων προκειμένου να δεχτούν να φιλοξενήσουν ηλικιωμένους με χαμηλότερο από το κόστος που ορίζουν κάθε φορά.
«Υπάρχει καλή πρόθεση και με μεγάλη μας χαρά θα μπορούσαμε να συνεισφέρουμε στον τομέα αυτό» σημειώνει η διευθύντρια της ιδιωτικής μονάδας «Άγιος Νικόλαος» Λίλιαν Μακραντωνάκη.
Η ίδια δίνει έμφαση στο ανθρώπινο πρόσωπο της μονάδας που διευθύνει, κάνει λόγο για ηθική δέσμευση απέναντι στους ηλικιωμένους και υπογραμμίζει την ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξής τους από κάθε μονάδα και το οικογενειακό τους περιβάλλον.
Ενδεικτική της ιδιωτικής φιλάνθρωπης πρωτοβουλίας είναι και η φιλοξενία δεκάδων ηλικιωμένων του Χαρίσειου Γηροκομείου σε μεγάλο και πολυτελές ξενοδοχείο της Χαλκιδικής.
«Η ίδια η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου, πέραν της δωρεάν φιλοξενίας που προσφέρει στους γέροντες και τις γερόντισσες, τους ‘υπηρετεί’ στην κυριολεξία, στη μονάδα που παραχωρεί για 15 μέρες από την 1η Οκτωβρίου στη διάθεση των ηλικιωμένων» τονίζει ο κ. Ταγαράκης.
Στο ίδιο πνεύμα, έχει δημιουργηθεί στην Αρναία μια ομάδα ανθρώπων που προσφέρουν εθελοντική εργασία στο ίδρυμα που περιθάλπει ηλικιωμένους στην περιοχή. Καθημερινά προσφέρεται διατροφή, φροντίδα, ένδυση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ενώ στα σχέδια της διοίκησης βρίσκεται η ένταξη στο ΕΣΠΑ, για χρηματοδότηση, της δημιουργίας μονάδας χρόνιων παθήσεων που θα μπορεί να φιλοξενεί μέχρι 50 άτομα. Δεδομένων μάλιστα των οικονομικών δυσχερειών που αντιμετωπίζει το ίδρυμα, είναι πολλοί αυτοί που προσφέρουν όσα χρήματα μπορούν για να συμβάλλουν στην κάλυψη των εξόδων του.
Προσπάθειες για την εξουδετέρωση της ψυχολογίας του ιδρυματισμού
Απέναντι στους αρνητικούς συνειρμούς που μπορεί να δημιουργεί ακόμη και το άκουσμα μόνο της λέξης «γηροκομείο», οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτά πασχίζουν να εξουδετερώσουν την ψυχολογία του ιδρυματισμού.
«Το Χαρίσειο Γηροκομείο εδώ και χρόνια έχει δώσει την ελευθερία στους γέροντες να εξέρχονται από αυτό ελεύθερα, αρκεί να επιστρέφουν τις ώρες του φαγητού και της ξεκούρασης.
Παράλληλα έχουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν αν το επιθυμούν» τονίζει ο κ. Ταγαράκης. Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι η σημασία του χώρου διαμονής είναι μεγάλη, γι αυτό ολοκληρώθηκε πρόσφατα η νέα πτέρυγα του γηροκομείου όπου θα μεταφερθούν οι 80 ηλικιωμένοι του ώστε να ανακαινιστεί και η υπάρχουσα. Έτσι, στο τέλος, θα μπορούν να φιλοξενηθούν 150 ηλικιωμένοι σε όλη την έκταση του κτιρίου.
Αντίστοιχη είναι και η πρακτική ορισμένων ιδιωτικών μονάδων που επιλέγουν να δημιουργούν υποδομών που δεν θυμίζουν καν γηροκομείο.
«Για να αισθανθεί κάποιος άνετα θα πρέπει ο χώρος όπου βρίσκεται να μην δημιουργεί ιδρυματικές συνθήκες. Γι αυτό έχουμε δώσει έμφαση στις καλές συνθήκες διαβίωσης και επενδύσαμε μεγάλη αγάπη και καλή διάθεση» σημειώνει η κ. Μακραντωνάκη.
Σε κάθε περίπτωση, άνθρωποι των γηροκομείων, της εκκλησίας, της φιλανθρωπίας, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και του εθελοντισμού στέλνουν ένα κοινό μήνυμα στην κοινωνία υπογραμμίζοντας ότι «οι γέροντες δεν είναι άχρηστοι, δεν είναι για πέταμα».
Αυτή την έννοια έχουν, άλλωστε, τα λόγια του πατρός Χρυσοστόμου Μαηδόνη για κάποιους από εκείνους που έζησαν στο ίδρυμα της Αρναίας: τον παππού Νεοκλή, τσομπάνη που γνώριζε απ’ έξω όλη την Αγία Γραφή, τον παπά Βαγγέλη που πέντε ώρες την ημέρα διάβαζε και πέντε προσευχόταν και τη γερόντισσα Σταυρίτσα Ζαχαρίου, που στα 80 της χρόνια αποφάσισε να μείνει στην Αρναία όμως ύστερα από δύο χρόνια έφυγε για την Αφρική ώστε να συνεχίσει εκεί το ιεραποστολικό της έργο.
___________________
eZy News    http://www.ezy.gr/ghrateia-se-krish/