του Φίλιππου
Νικολόπουλου
Α/τη
Καθηγητή Κοινωνιολογίας
Παν/μιου Ινδιανάπολης-Δικηγόρου
Η σύγχρονη
παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική κοινωνία και τα σοβαρά προβλήματά της έχουν
πολυπλοκότητα και περιπλοκότητα, που δεν αντιμετωπίζονται ούτε «εκ των ενόντων»
ούτε με μονοδιάστατες θεωρήσεις και εύκολους μεθοδολογικούς αποκλεισμούς. Η
σύγχρονη Αριστερά, όσο ριζοσπαστική και αν είναι, πρέπει να παραμένει πάντα
κοντά στο πνεύμα της πολυδιάστατης κοινωνιολογικής θεώρησης και της
ανοικτής και εξερευνητικής σκέψης, αναζητώντας απαντήσεις στηριζόμενες στην
έρευνα και στη συστηματική θεωρητική δουλειά των κοινωνικών επιστημών,
ιδιαίτερα στην κριτική τους κατεύθυνση.
Και μιλάμε
φυσικά για κοινωνικές επιστήμες και ανθρωπολογική φιλοσοφία, με κλάδους
συνεργαζόμενους και αλληλοεμπλουτζόμενους, που αποφεύγουν τα επιστημονικά
στεγανά και τις «απομονωμένες» υπερεξειδικεύσεις ( ο διεπιστημονικός
προσανατολισμός πάντα τονισμένος) ,γιατί τέτοια στεγανά ακυρώνουν τελικά την ολιστική
σύλληψη του κοινωνικού γίγνεσθαι (οι αντιλήψεις της κριτικής θεωρίας της
Σχολής της Φρανκφούρτης παρούσες), που
σήμερα είναι αναγκαία για να τεθούν σωστά τα προβλήματα και να αναζητηθεί με
επάρκεια η επίλυσή τους.
Έτσι
σκεπτόμενος κανείς καταλαβαίνει πόσο ανόητη και νοσηρή είναι η αντίληψη
των κυρίαρχων πολιτικοοικονομικών κύκλων της ΕΕ που προσπαθούν να επιβάλουν μια
αυστηρή δημοσιονομική πολιτική στηριζόμενοι μόνο σε αριθμούς, αγνοώντας άλλες
σοβαρές παραμέτρους της κοινωνίας στο σύνολό της. Επιπλέον είναι αντίληψη
καλυμμένη με υποκρισία, διότι αυτοί οι κύκλοι γνωρίζουν καλά ότι, αφού
οι πολιτικές οικονομικής σύγκλισης απέτυχαν και αφού είναι δεδομένη η μονοπωλιακή καπιταλιστική δομή της
ΕΕ και δεδομένος ο τρόπος λειτουργίας του δημοσιονομικού τομέα και των αγορών
στις ημι-περιφερειακές καπιταλιστικές χώρες, ο τελευταίος υπεύθυνος της
κατάστασης του δημόσιου χρέους και των ελλειμμάτων στις νότιες ευρωπαϊκές
χώρες είναι ο απλός πολίτης, ενώ αντίθετα κάποιοι άλλοι συσσωρεύουν κέρδη!
Η σύνδεση
κοινωνικών επιστημών (στη διεπιστημονική τους σύλληψη) και ανοικτού
ριζοσπαστικού πολιτικού λόγου είναι αναγκαία όχι μόνο για ανάπτυξη πλούσιων
συζητήσεων ακαδημαϊκού περιεχομένου γύρω από τρέχοντα κοινωνικά και πολιτικά
ζητήματα (ανάλυση και προσπάθεια εξήγησης και κατανόησης κοινωνικών,
οικονομικών και πολιτισμικών φαινομένων και διαδικασιών), αλλά και για
διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων που θα αναφέρονται και θα συμβάλουν
στην επίλυση προβλημάτων και στην ευρύτερη βελτίωση των κοινωνικοπολιτικών
πραγμάτων, με προοπτική πάντα σοσιαλιστική . Στο σημείο αυτό αξίζει να
αναφέρουμε τις δυνατότητες της λεγόμενης εφαρμοσμένης κοινωνιολογίας και
ευρύτερα των εφαρμοσμένων κοινωνικών επιστημών που η βασική τους
σκόπευση είναι να συμβάλουν στην ενίσχυση της ποιότητας της κοινωνικής
και ευρύτερα δημόσιας πολιτικής.
Η ανάπτυξη
καιι καλλιέργεια σήμερα μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής
κοινωνικής και πολιτικής θεωρίας σε αντιστοιχία με εντοπισμό και ανάλυση στγκεκριμένων
προβλημάτων, που απασχολούν την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, δεν είναι ένα
εύκολο εγχείρημα. Και τοποθετούμεθα έτσι, αν πράγματι εννοούμε μια θεωρία που δεν ξεπερνά κάποιες «κόκκινες γραμμές» και δεν εκφυλίζεται σε «άσφαιρα πυρά» ανέξοδης θεωρητικολογίας,
ενώ απ΄την άλλη δεν πέφτει και στην
παγίδα αδιέξοδων δογματισμών. Η βελτίωση και η αλλαγή των κοινωνικοπολιτικών
μας πραγμάτων, στο πλαίσιο των σημερινών προβληματικών συνθηκών της
παγκοσμιοποίησης, από την σκοπιά ριζοσπαστικών (αλλά όχι δογματικών) θέσεων
απατεί σκληρή και συστηματική δουλειά.Η σύγχρονη κρίση της Αριστεράς δεν έχει
να κάνει μόνο με υποτιθέμενες εσφαλμένες τακτικές κινήσεις αλλά ακουμπά το ίδιο
το υπόβαθρο του συνολικού της αρχικού Weltschauung..Απαιτείται οπωσδήποτε εκκίνηση από μία ανοικτή
κι απροκατάλυπτη φιλοσοφική σκέψη, ενώ επιστημολογικά, όπου είναι δυνατόν,
είναι σκόπιμο να επιδιώκονται, πέρα από την μαρξιστική αφετηρία, μεθοδολογικές
συζεύξεις και θεωρητικές συγκλίσεις ή/και συνθέσεις.
Και μιλάμε φυσικά για ειλικρινείς και σοβαρές προσπάθειες συγκλίσεων και συνθέσεων που θα ενισχύουν το οπλοστάσιο του σύγχρονου ριζοσπαστικού λόγου και θα αυξάνουν την αποτελεσματικότητά μας όσον αφορά την υλοποίηση του έσχατου ανθρωπιστικού μας οράματος, από το οποίο και εμπνεόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου