Άμεση βοήθεια ζητάει μια πολύτεκνη οικογένεια από την Νέα Μάκρη, κινδυνεύει να μείνει στον δρόμο

  ΚΟΙΝΩΝΙΑ     

  Δημοσίευμα από την εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα" Οκτ. 2014     

 Άμεση βοήθεια ζητάει μια πολύτεκνη οικογένεια από την Νέα Μάκρη. Η οικογένεια έχοντας εφτά παιδιά και δύο άνεργους γονείς, κινδυνεύει να μείνει στον δρόμο αφού έχει δρομολογηθεί η διαδικασία έξωσης από το σπίτι που διαμένει.  Με την βοήθεια της εκκλησίας και των κοινωνικών δομών του δήμου το πρόβλημα της διατροφής καλύπτετε εν μέρει, όμως η άμεση ανάγκη αυτή την στιγμή είναι το πρόβλημα της στέγασης.  Όποιος μπορεί να βοηθήσει παρακαλώ να επικοινωνήσει με το τηλέφωνο 22940 96268 {Βασίλης}. 

~~~~~~ 

Σχόλιο του συντάκτη  μας: ....εν ανάγκη ας ανοίξουν τις παιδικές κατασκηνώσεις στον Άγιο Ανδρέα, που έχει σύγχρονα σπιτάκια με κλιματισμό κ.ά. και να φιλοξενήσουν οικογένειες που έχουν ανάγκη στέγης.... εν όψει του δύσκολου Χειμώνα που έρχεται. 

Ι΄ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΕΠΕ – Από τη μεταπολίτευση στην κρίση: Όψεις και προοπτικές της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ                                 HELLENIC POLITICAL
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ                         SCIENCE ASSOCIATION
ΑΙΟΛΟΥ 42-44 -                                             42-44, AIOLOU str.
ΑΘΗΝΑ 105 60 ΤΗΛ.:2103689540                105 60 ATHENS TEL.:+30 2103689540
http://www.hpsa.gr, e-mail: info@hpsa.gr           http://www.hpsa.gr, e-mail: info@hpsa.gr

   Ι΄ ΣΥΝΕΔΡΙΟ  

Από τη μεταπολίτευση στην κρίση: Όψεις και προοπτικές της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας

Τέσσερις δεκαετίες μετά τη θεμελίωσή της, η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία αντιμετωπίζει σειρά κρίσιμων επιλογών που δοκιμάζουν(;) τα θεσμικά και κοινωνικά της θεμέλια. Η Ελληνική Εταιρεία Πολιτικής Επιστήμης (ΕΕΠΕ) διοργανώνει το δέκατο τακτικό της συνέδριο με αντικείμενο ακριβώς την επιστημονική αποτίμηση των σύνθετων διαδικασιών που καθόρισαν τη διαμόρφωση και τη δυναμική της. 

Ο χαρακτήρας του συνεδρίου δεν είναι «επετειακός-πανηγυρικός», καθώς αυτό διεξάγεται σε συγκυρία πολύπλευρης κρίσης και με τις επιπτώσεις της σε εξέλιξη. Στη διάρκεια αυτής της κρίσης έχουν τεθεί σε αμφισβήτηση βασικές πολιτικές, οικονομικές και θεσμικές συντεταγμένες στις οποίες στηρίχθηκε η εμπέδωση της σύγχρονης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην Ελλάδα και παράλληλα έχουν αναθεωρηθεί επιστημονικές παραδοχές και υποθέσεις. Στόχος του συνεδρίου στις συνθήκες αυτές είναι να διαμορφωθεί πεδίο επιστημονικού διαλόγου και κριτικού προβληματισμού όσον αφορά τις σύνθετες οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές παραμέτρους που καθόρισαν

στον έναν ή στον άλλο βαθμό τις εξελίξεις στη διάρκεια αυτής της 40ετίας, αλλά και σε σχέση με τα εργαλεία, τις μεθόδους και τις τεχνικές επιστημονικής μελέτης και έρευνάς τους. 

Το διάστημα των σαράντα ετών ομαλού δημοκρατικού βίου διατρέχεται από σημαντικές εξελίξεις σε επίπεδο δημοκρατικών θεσμών και των συλλογικών δρώντων που διαντιδρούν με αυτούς. Οι εξελίξεις αυτές άλλοτε σηματοδοτούν συνθήκες τομής και αλλαγής και άλλοτε υποδηλώνουν ιστορικές συνέχειες. Χαρακτηριστικότερο ενδεχομένως παράδειγμα των βαθύτατων αλλαγών που σημειώθηκαν αποτελούν τα πολιτικά κόμματα που υπήρξαν και οι αδιαφιλονίκητοι πρωταγωνιστές της περιόδου, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως οι βασικότεροι πυλώνες της πολιτικής σταθερότητας και ως οι βασικότεροι φορείς «άλωσης» του κράτους και παρεμπόδισης των όποιων προσπαθειών πολιτικού και θεσμικού εκσυγχρονισμού. Εκτός από το κομματικό σύστημα και τη λειτουργία των κομμάτων, μεταβολές σημειώνονται στο επικοινωνιακό περιβάλλον και στην πολιτική επικοινωνία,  στο πολιτικό προσωπικό, στις κρατικές πολιτικές, στις ατομικές και συλλογικές στάσεις και

συμπεριφορές, στις συλλογικές-πολιτικές ταυτότητες και σε πολιτισμικές παραμέτρους της εγχώριας εμπειρίας και δυναμικής. 
Ποιες εξελίξεις καταγράφονται αναφορικά με κορυφαίους δημοκρατικούς θεσμούς όπως το Κοινοβούλιο και το ρόλο του στην εμπέδωση της δημοκρατίας; Ποιες αλλαγές ή αδράνειες χαρακτηρίζουν τη Δημόσια Διοίκηση και πώς αποτιμάται το σύγχρονο γραφειοκρατικό φαινόμενο με την προσθήκη Ανεξάρτητων Διοικητικών Αρχών και σε συνθήκες «πολυεπίπεδης διακυβέρνησης» στο πλαίσιο διαδικασιών «Ευρωπαϊκής Ενοποίησης»; 
Ποιες σταθερές και ποιες αλλαγές σημειώνονται σε επιμέρους πεδία κρατικής πολιτικής όπως, ενδεικτικά, η οικονομία, οι διεθνείς σχέσεις, η εκπαίδευση, η κοινωνική πολιτική, οι έμφυλες σχέσεις, η πολιτιστική πολιτική και οι σχέσεις κράτους-πολιτών; Ποια κοινωνικά κινήματα, συλλογικοί δρώντες, πολιτικές δυνάμεις και φορείς της «κοινωνίας πολιτών» παρεμβαίνουν στο δημόσιο χώρο λειτουργώντας άλλοτε με ορατό και άλλοτε με λανθάνον πολιτικό φορτίο; Πώς οργανώνουν τη δράση τους ποικίλες «ομάδες πίεσης»  και ποιες εξελίξεις λαμβάνουν χώρα σε επίπεδο θεσμικής οργάνωσης του «κοινωνικού διαλόγου», της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης και των κοινωνικών αιτημάτων; Ποιες εξελίξεις καταγράφονται σε σχέση με πολιτικά μορφώματα και ιδεολογικές σχηματοποιήσεις «ακραίου» -και όχι μόνο- προσανατολισμού; Τι μετασχηματισμοί σημειώνονται σε επίπεδο συλλογικών πολιτικών στάσεων και συμπεριφορών και των διασυνδεδεμένων με αυτές πολιτικών ταυτοτήτων και των διαιρετικών τομών που τις υποστηρίζουν («αντι-αμερικανισμός», «αντι-δεξιά», «αντι-κομμουνισμός», κ.λ.π.); 
Ποιεςμεταβολές καταγράφονται σε επίπεδο πολιτικής κουλτούρας και πολιτισμικών προτύπων και ποιες πολιτικές παρεμβάσεις αναδεικνύονται μέσω της τέχνης από ποικίλους δρώντες; Τι λόγοι (discourses) έχουν αναπτυχθεί από ποικίλους φορείς για την αποτύπωση, αναπαράσταση και αντιπροσώπευση των κοινωνικοπολιτικών διεργασιών οι οποίες αναπτύσσονται στη διάρκεια της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας και ειδικότερα σε σχέση με φαινόμενα όπως αυτά του «λαϊκισμού», της διαφθοράς, του νεποτισμού και του «εξτρεμισμού»;

Η σημασία αυτών των εξελίξεων ως αντικείμενο επιστημονικής έρευνας είναι ιδιαίτερα πρόδηλη εάν συνυπολογιστεί η -όποια- διασύνδεσή τους με την εκδήλωση, τις μορφές και τους τρόπους αντιμετώπισης της τρέχουσας πολύπλευρης κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα ως μέλος της ΕΕ. Η πολιτική σταθερότητα, το κράτος δικαίου, το κοινωνικό κράτος και η οικονομική ανάπτυξη, οι πυλώνες πάνω στους οποίους εδραιώθηκε η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία, υπονομεύονται από την κρίση. 

Σε ποιον βαθμό η παρούσα κρίση μεταβάλλει την ταξική σύνθεση και τις κοινωνικές συμμαχίες που στήριξαν το πολιτικό σύστημα της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας; Πώς «αφηγούνται» τα συλλογικά υποκείμενα την κρίση; Πώς οι μηχανισμοί του κράτους μετασχηματίζονται στο πλαίσιο μιας διαφαινόμενης κρίσης νομιμοποίησης; Ποιες είναι οι επιδράσεις της κρίσης σε σειρά επιμέρους τομείς της κοινωνικής συνύπαρξης και λειτουργίας; Ποιος ο ρόλος της ΕΕ στην αντιμετώπισή της σε συνθήκες αύξουσας αποσύνδεσης των πολιτών της από ενοποιητικούς στόχους και οραματισμούς; 

Με ποιον τρόπο η εμπλοκή των διεθνών οργανισμών στη διαχείριση της κρίσης μεταβάλλουν τη σχέση εθνικού-διεθνικού στο εσωτερικό του κράτους; Πώς επενεργούν στην κρίση και στη δικαιολόγηση πολιτικών επιλογών και αποφάσεων ποικίλες παθογένειες και δυσλειτουργίες του πολιτικού και κομματικού συστήματος; Πώς μπορεί να συνεισφέρει η επιστημονική κοινότητα στην πληρέστερη κατανόηση των σύνθετων αιτιών της κρίσης και στις πολιτικές-εξουσιαστικές διαστάσεις ποικίλων ερμηνειών και πολιτικών που προτείνονται στο πλαίσιό της;

Προσβλέποντας σε ένα όσο το δυνατό ευρύ και γόνιμο συνέδριο μελέτης και προβληματισμού για τα σαράντα χρόνια της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, η Οργανωτική Επιτροπή (αποτελούμενη από το Δ.Σ.

της ΕΕΠΕ) προσδοκά προτάσεις εισηγήσεων και πάνελ σε οποιαδήποτε πεδίο της πολιτικής

επιστήμης, χωρίς βέβαια να αποκλείονται συμβολές από άλλες κοινωνικές επιστήμες καθώς και διεπιστημονικές προσεγγίσεις.

Το Συνέδριο θα διεξαχθεί 18-20 Δεκεμβρίου 2014 στην Αθήνα (Σόλωνος & Σίνα, Μέγαρο Θεωρητικών Επιστημών, Αμφιθέατρο Παπαρηγοπούλου). Οι ενδιαφερόμενοι/ες για τη διοργάνωση πάνελ καλούνται να υποβάλλουν (γενικό) τίτλο, περίληψη (μέχρι 300 λέξεις) και ιδιότητα μέχρι την 15η Σεπτεμβρίου 2014 ηλεκτρονικά στη διεύθυνση: info@hpsa.gr. Οι ενδιαφερόμενοι/ες για την υποβολή εισηγήσεων καλούνται να στείλουν τίτλο, περίληψη (μέχρι 300 λέξεις) και ιδιότητα μέχρι την 30η Σεπτεμβρίου 2014 στην ίδια ηλεκτρονική διεύθυνση.

Οι απαντήσεις αποδοχής των προτάσεων θα κοινοποιηθούν το αργότερο μέχρι την 19η Οκτωβρίου 2014. Προβλέπεται η δημοσίευση ειδικού συλλογικού τόμου με επιλογή επεξεργασμένων εισηγήσεων μετά από κρίση.

Το Δ.Σ . της ΕΕΠΕ

Συμμετοχή εισηγητών/ριών στο Συνέδριο: 35 ευρώ.
Μεταπτυχιακοί/ες φοιτητές/ριες, υποψήφιοι/ες διδάκτορες: 15 ευρώ
Θα δοθούν βεβαιώσεις συμμετοχής.

Τα κακά της μοίρας μας

                 του Άκη  Χουζούρη                 

Διαθεσιμότητα, Απολύσεις, Αξιολόγηση, Νέο μισθολόγιο, είναι τα θέματα που συζήτησαν οι εκπρόσωποι της Τρόικας με τον κ. Μητσοτάκη στις Ιουλιανές συζητήσεις του Σαββατοκύριακου. Μετά το τέλος της συνάντησης ανακοινώθηκε ότι δεν θα ζητηθούν νέες απολύσεις το 2015, αλλά μόνο άλλοι 6.500 μέσα στο 2014. Άλλωστε αυτό έχουμε υποσχεθεί στην Τρόικα, μέσω των μνημονίων φυσικά. Απολύσεις.

Και όμως αντί να βγει κάποιος από τη δικομματική κυβέρνηση να κάνει μία αξιολόγηση, για τα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα στο Κράτος, όσον αφορά την αποτελεσματικότητά τους, αποφεύγουν κάθε τέτοια συζήτηση. Είμαστε στα μνημόνια από το Μάιο του 2010 και υπό τις «ιερές» οδηγίες των επιστημονικά καταρτισμένων Τροϊκανών και τουλάχιστον θα ‘πρεπε να είχε δημοσιευτεί μία μελέτη που να δείχνει τα επιτεύγματα στο Ελληνικό δημόσιο. Και φυσικά μετά την αξιολόγηση των προγραμμάτων, να είχαμε και τα αντίστοιχα εύσημα προς τις κυβερνήσεις που τα υλοποίησαν.

Γιατί όμως η κυβέρνηση και οι Τροϊκανοί αποφεύγουν την αξιολόγηση των όσων έχουν κάνει; Γιατί δεν «φτιάχνουν» δείκτες και μελέτες για να μετρούν την αποτελεσματικότητα του ελληνικού Δημοσίου και να δεχτούν τα συγχαρητήριά μας που δημιουργήσανε ένα καλύτερο Δημόσιο τομέα από ότι τον παραλάβανε το Μάιο του 2010; Μήπως τελικά η επιστημονική τους ουδετερότητα έχει αλλοιωθεί από τις ιδεολογικές τους και ρατσιστικές τους αντιλήψεις για το ελληνικό Κράτος;

Ας κάνουμε για λίγο το δικηγόρο του διαβόλου. «Στα 4 χρόνια μνημονίων πετύχαμε μείωση Δημοσίων Υπαλλήλων, μείωση μισθολογικής δαπάνης, μείωση κοινωνικών δαπανών, ελαχιστοποίηση δημοσίων δαπανών για δημόσια έργα, επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στον προϋπολογισμό της χώρας, κλείσιμο οργανισμών που δεν είχαν έργο και πώληση Δημοσίων επιχειρήσεων σε ιδιώτες επενδυτές. Τα παραπάνω συνοδεύονται από μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις σε ελληνικούς δημόσιους οργανισμούς ή συνεργασίες σε συγχρηματοδοτούμενα έργα ξένων και ελληνικών κεφαλαίων με συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου. Το ελληνικό Κράτος δημιούργησε και 2 μεγάλους οργανισμούς το ΤΑΙΠΕΔ και το ΤΧΣ για να πουλήσει δημόσια περιουσία και να στηρίξει τις ελληνικές τράπεζες, αντίστοιχα.

Σε κάθε ένα από τα υπουργεία δημιουργήθηκαν νέα οργανογράμματα, πιο μικρά και λιγότερο επιτελικά, και ψηφίστηκαν νόμοι που να προσαρμόζουν στην ελληνική πραγματικότητα της Κρίσης τις δαπάνες, τα έσοδα και τα προσδοκώμενα αποτελέσματα κάθε τμήματος, διεύθυνσης ή υπηρεσίας. Η τοπική Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού «μεταρρυθμίστηκε» κόβοντας μεγάλο μέρος της ετήσιας επιχορήγησης στους προϋπολογισμούς της. Οι ανεξάρτητες αρχές ανέλαβαν το «κυνήγι» μικρών και μεγάλων υποθέσεων διαφθοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος και η Δικαιοσύνη θέλησε να αποδώσει ισοτιμία και δίκαιο σε όλους τους Έλληνες πολίτες».

Θα μπορούσαμε να είμαστε πιο λεπτομερείς στις «μεταρρυθμίσεις» των 4 χρόνων της Κρίσης, όμως δεν είναι ο σκοπός μας η απλή απαρίθμηση. Ο σκοπός μας είναι να δούμε γιατί δεν αξιολογούν στο ελληνικό Δημόσιο τα επιτεύγματά τους ένα ένα για τις αλλαγές που έκαναν. Για να κάνεις όμως σωστή αξιολόγηση πρέπει να έχεις βάλει στόχους, να τους έχεις αναλύσει σε κάθε πεδίο άσκησης δημόσιας πολιτικής, να έχεις δώσει αρμοδιότητες και πόρους και μετά να έχεις διαλέξει τους ανθρώπους να υλοποιήσουν την πολιτική σου.

Ως σήμερα τα μνημονιακά κείμενα δεν έχουν σαφή και οργανωμένη μελέτη για το Ελληνικό Δημόσιο, εκτός από τη ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ 

(Βλέπε: http://enap.gr/1/attachments/article/7295/lefki_vivlos.pdf) 

και διάφορες διάσπαρτες αναφορές περί μικρού, ευέλικτου και ανταγωνιστικού Κράτους. Από τα στοιχεία των Διεθνών οργανισμών (Ο.Η.Ε., Παγκόσμια Τράπεζα) το ελληνικό δημόσιο δεν είχε πρόβλημα μεγέθους, αλλά πρόβλημα είσπραξης άμεσων φόρων (Βλέπε: http://data.worldbank.org/country/greece και  http://www.unric.org/el/). Το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού δημοσίου είναι ότι δεν πληρώνουν όλοι τους φόρους τους, ειδικά το μεγάλο κεφάλαιο και η ελίτ της χώρας (Βλέπε επανειλημμένα  δηλώσεις του νέου Πρόεδρου κ. Γιούνκερ). Η αξιολόγηση πρέπει να ξεκινήσει από το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ελληνικού Δημοσίου, ότι δεν έχει ένα αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα. Δημιουργήθηκε αυτά τα 4 χρόνια; Φυσικά όχι. Πλήρωσαν όλοι τους φόρους τους; Όχι. Ποιοι ακόμα δεν πληρώνουν τίποτα; Αυτό απαντήστε το εσείς.

Ένα δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που είναι σημαντικό για την καθημερινή μας ζωή και για τις επενδύσεις των επιχειρήσεων και των υγιών επιχειρηματιών στην Ελλάδα, είναι η Γραφειοκρατία. Ειδικά ο ΟΟΣΑ που μετράει πολλά πράγματα της καθημερινότητάς μας 
(Βλέπε: http://www.newsbomb.gr/fakelos-ygeia/story/471477/oosa-oyragoi-oi-ellines-se-diarkeia-kai-poiotita-zois )  έχει δημιουργήσει μία εργαλειοθήκη 
(Βλέπε: http://www.tanea.gr/news/economy/article/5102234/oi-penhnta-allages-poy-fernei-sthn-kathhmerinothta-h-ergaleiothhkh-toy-oosa/ ) 
που προτείνει διάφορα για να μην έχουμε τέτοια μεγάλη, κοστοβόρα και χρονοβόρα γραφειοκρατία στην Ελλάδα. Ξέρετε όμως από πού ξεκινούν αυτές οι μελέτες; Από την πολυνομία, τις συνεχιζόμενες αλλαγές από εγκυκλίους, την αναρμοδιότητα, το συγκεντρωτισμό, την έλλειψη πληροφοριακών συστημάτων και στην απουσία της ατομικής ευθύνης του πολίτη. Πιο από τα παραπάνω πιστεύετε ότι η αξιολόγησή μας θα βάλει βαθμό βάσης; Μα, σε κανένα. 4 χρόνια τώρα ο κυκεώνας των νόμων, των εγκυκλίων, της συγκεντρωτικής, διακυβερνητικής πλοήγησης και αντίληψης, έχει παγώσει όλο το Δημόσιο.

Είσπραξη φόρων και μείωση γραφειοκρατίας. Αυτά είναι τα 2 κακά της μοίρας μας. Από το Κράτος του Λαού, στον Εκσυγχρονισμό και στην Επανίδρυση, φτάνουμε πάλι στη βάση του βουνού. 30 χρόνια τώρα οι πολιτικοί μας γνωρίζουν αλλά δεν τολμούν τη ριζοσπαστική αλλαγή του Κράτους, σε ένα αποτελεσματικό, συμμετοχικό Κράτος. Απεναντίας λόγω της πολιτικής των τελευταίων ετών το Ελληνικό Κράτος γίνεται όλο και περισσότερο Κράτος – Επενδυτής - Πωλητής. Οι ειδήσεις μας δείχνουν τον πρωθυπουργό να κάνει επαφές με όλους μα όλους τους επενδυτές της υφηλίου για επενδύσεις. Ξεχνά ότι είναι αρχηγός Κράτους και όχι αρχηγός επιχείρησης. Το Κράτος βρίσκεται στην υπηρεσία όλων των πολιτών, ενώ η επιχείρηση στην υπηρεσία του αφεντικού του. Υπάρχει διαφορά, μην το ξεχνάμε. Δυστυχώς οι πολιτικοί μας ως εν δυνάμει ιδιοκτήτες της Ελληνικής Δημοκρατίας ξεχνούν ότι (1. Διοικούν ανθρώπους, 2. Διοικούν κάτω από Νόμους, και 3. Για λίγο καιρό, Αγάθων, 450-400 π.Χ., Αρχαίος τραγικός) και όχι για τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους.

Αν δείτε συγκριτικά τα αποτελέσματα στις άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης θα διαπιστώσετε για την κοινή πορεία και μοίρα. Από τις Δικτατορίες έως και τις ιδιωτικοποιήσεις και τα μνημόνια. Φαίνεται ότι η πολιτισμική επιρροή συνεχίζει να «παίζει» άσχημα παιχνίδια στις χώρες, αλλά και στην αποτελεσματικότητα του Δημοσίου τομέα. Που κομμάτι της φυσικά είναι και η εμμονή σε αξιολόγηση της καθαρίστριας και όχι του κυβερνήτη, του εκπαιδευτικού και όχι της πολιτικής εξουσίας. Μα, όλες οι θεωρίες εξηγούν ότι για να πετύχει μία πολιτική, έστω μικρή, ημιτελείς, πρέπει να είναι έτσι δομημένη που να χαρακτηρίζεται από ισότητα, αντικειμενικότητα και αποτελεσματικότητα. Το παράδειγμα της αξιολόγησης πρέπει να ξεκινήσει, ναι, φυσικά αλλά από πού;

Άκης Χουζούρης 

"Όχι" στις ελαφρύνσεις φόρων λέει η τρόικα

ΑΘΗΝΑ 10/07/2014






Σκληρή στάση με το "καλημέρα" αποφάσισε να επιδείξει η τρόικα στην πρώτη συνάντηση που είχε με τον Γκίκα Χαρδούβελη, στο πλαίσιο της νέας αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας, η οποία αναμένεται να διαρκέσει 7- 10 ημέρες.Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι επιτελείς της τρόικας εμφανίστηκαν αρνητικοί αναφορικά με τις ελαφρύνσεις φόρων που σκέπτεται το οικονομικό επιτελείο.
Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι οι επικεφαλής της τρόικας φέρονται να ανέφεραν στην ελληνική πλευρά ότι "λέτε τόσα και τόσα για τους φόρους", ενώ ένα από τα 15 θέματα στο οποίο επικεντρώθηκαν ήταν αυτό της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης και της φημολογούμενης κυβερνητικής πρόθεσης για μείωση ή και κατάργησή της.
Σύμφωνα με κορυφαίο παράγοντα του υπουργείου Οικονομικών, "έχουν το άγχος ότι τα χρήματα τελειώνουν και εάν οι Έλληνες θα κάνουν μετά αυτά που πρέπει".
Σημαντικό μέρος της συνάντησης αφορούσε δύο ζητήματα, για τα οποία οι εκπρόσωποι των δανειστών εκφράζουν ανησυχία:
- Τα δημοσιονομικά κενά που δημιουργούνται από τις αποφάσεις των δικαστηρίων για τα ειδικά μισθολόγια, με την ελληνική πλευρά να αναφέρει ότι "έχουμε λύση κατά νου και θα την παρουσιάσουμε".
- Την καθυστέρηση που παρατηρείται στην υλοποίηση των δράσεων του Μνημονίου (compliance rate), το ποσοστό της οποίας έχει υποχωρήσει τον Ιούνιο στο 20%, λόγω της χαλάρωσης πριν και μετά τις ευρωεκλογές.
Σύμφωνα με τους παράγοντες του ΥΠΟΙΚ, "το πακέτο αυτό είναι πολύ μεγάλο, έχει περίπου 600 δράσεις για το διάστημα Απριλίου- Ιουνίου, χωρίς τον Ιούλιο και τον Αύγουστο".
Η ελληνική πλευρά θέλησε να καθησυχάσει τους φόβους των επικεφαλής της τρόικας, λέγοντας ότι το πρώτο ζητούμενο για τη χώρα είναι η ανάκτηση της αξιοπιστίας της και η επιτάχυνση για την εκπλήρωση των συμφωνηθέντων δράσεων.
"Αξιοπιστία αποκτάς μόνο όταν φτιάχνεις και όχι όταν ζητάς", ήταν η ρήση του κορυφαίου αξιωματούχου του υπουργείου Οικονομικών.
Ειδικά δε για το θέμα των φόρων, ο παράγοντας ανέφερε: "Σίγουρα πρέπει να φτιάξουμε ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο για να ελαφρύνουμε τα βάρη, αλλά πρώτα πρέπει να φτιάξουμε τη διοίκηση. Είτε έχουμε Μνημόνιο είτε όχι".
Στον αντίποδα, η τρόικα εμφανίστηκε ικανοποιημένη για την πορεία ολοκλήρωσης του δεύτερου πακέτου των έξι προαπαιτούμενων μέτρων και ειδικά για την ψήφιση του νομοσχεδίου για τη "μικρή ΔΕΗ".
Οι δανειστές θεώρησαν επιτυχία το γεγονός ότι, παρά τις αναταράξεις στις διεθνείς αγορές, η Ελλάδα πραγματοποίησε τη δημοπρασία και άντλησε κεφάλαια από τις αγορές.
Στη διαπραγμάτευση δεν ετέθη το θέμα της αγοράς εργασίας, που αναμένεται να ανοίξει κατά τη συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας, Γιάννη Βρούτση.
Επίσης την Παρασκευή θα πραγματοποιηθούν οι συναντήσεις με τον υπουργό Υγείας, Μάκη Βορίδη, και τον υπουργό Ανάπτυξης, Νίκο Δένδια.
Στην τρόικα θα ενσωματωθεί ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν, ενώ οι εκπρόσωποι των δανειστών αναμένεται να αναχωρήσουν από την Αθήνα την επόμενη Πέμπτη.

http://www.nooz.gr/economy/proto-tet-a-tet-xardoiveli-troikas

Η επισφαλής εργασία στην τοπική αυτοδιοίκηση,

    Ιδέες     

• 

• Previous
• Next

Του Οδυσσέα Αϊβαλή

Όλες σχεδόν οι εξελίξεις στο εργατικό δίκαιο χαρακτηρίζονται από νομοθετικές παρεμβάσεις στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της ευελιξίας. Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η εφαρμογή ευέλικτων μορφών εργασίας είναι ο κανόνας – και ισχύει για όλες τις χώρες, και τις οικονομικά ισχυρές της Ευρωπαϊκής Ένωσης: οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις αποτελούν παντού το βέλτιστο μέσο για την αύξηση της κερδοφορίας και τον περιορισμό των συλλογικών διεκδικήσεων των εργαζομένων.

Με την έναρξη της οικονομικής κρίσης η τάση αυτή εντάθηκε και ο αριθμός των εργαζομένων με συμβάσεις μερικής απασχόλησης αυξήθηκε. Η προώθηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης οδήγησε σε επιδείνωση των όρων συμμετοχής στην αγορά εργασίας, με δεδομένη δε την υψηλή ανεργία, οι εργαζόμενοι υποχρεώθηκαν να αποδεχτούν συμβάσεις μερικής απασχόλησης.

Η ευελιξία του περιεχομένου της απασχόλησης ισοδυναμεί με προσωρινή απασχόληση με συμβάσεις ορισμένου χρόνου στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Στην τάση αυτή ανήκει και η εργασία που καλύπτει εποχικές δραστηριότητες των επιχειρήσεων και των δήμων. Η ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου οδηγεί σε επιμήκυνση του ωραρίου με τις παραδοσιακές πρακτικές της υπερεργασίας και της υπερωρίας, ενώ εξίσου “ελαστικά” διευθετείται και ο συνολικός εργάσιμος χρόνος με τον υπολογισμό του συμβατικού ωραρίου σε διαστήματα 4μηνα, 6μηνα, ετήσια κ.ά.

Η ευελιξία αφορά και τις αποδοχές. Εφαρμόζεται μέσω της μείωσης του κατώτατου μισθού και τη δυνατότητα, κατοχυρωμένη δια νόμου, να μην ισχύει αυτός υπό προϋποθέσεις που συνδέονται με τη νεαρή ηλικία των εργαζομένων και την υψηλή ανεργία εθνικού ή τοπικού επιπέδου [1].

Οι επισφαλείς εργασιακές σχέσεις επιβάλλονται ως αποτέλεσμα του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Περιορίζει την πρόσβαση των εργαζόμενων τάξεων για υλικά αγαθά και υπηρεσίες που θεωρούνται αναγκαία για την κανονική διαβίωσή τους. Η αυξημένη ανεργία μειώνει τη διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων και οι επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να δίνουν πραγματικούς μισθούς που είναι μικρότεροι από τον αναγκαίο μισθό, δηλαδή από τα έξοδα για την ίδια τους της αναπαραγωγή. Όταν αυτή η συνθήκη διατηρείται για αρκετό χρονικό διάστημα, η εκπλήρωση των αναγκών των εργαζόμενων τάξεων αφορά πια τις απολύτως απαραίτητες για την επιβίωση.

Ευέλικτη απασχόληση και ανεργία ανακυκλώνονται, και ένα είδος τέτοιας ανακύκλωσης είναι τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας (workfare), που εφαρμόζονται σε πολλές χώρες. Στην Ινδία, για παράδειγμα, ως μέτρο καταπολέμησης της φτώχειας η κυβέρνηση προσφέρει ένα πρόγραμμα εκατό ημερών πληρωμένης εργασίας ετησίως αντί για επίδομα ανεργίας. Στην Ευρώπη, τέτοια προγράμματα υπάρχουν στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ολλανδία (Work First) και στη Γερμανία (Hartz Reforms). Μέσα από τις προσωρινές και κακοπληρωμένες θέσεις μειώνονται οι μόνιμες θέσεις εργασίας ακόμα και σε κρίσιμους τομείς των υπηρεσιών, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Η κοινωφελής εργασία φαίνεται να αποτελεί μια κομβική στρατηγική πειθάρχησης και εκμετάλλευσης των νέων εργαζόμενων.

Η επισφάλεια χρησιμοποιείται ως μέσο ελέγχου και πειθάρχησης των εργαζομένων σε συνδυασμό με τη μεγάλη ανεργία. Η εργασιακή ανασφάλεια χρησιμοποιείται για τον εξαναγκασμό των εργαζομένων να αποδεχθούν την ένταση της εκμετάλλευσης και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Τα οφέλη αυτής της στρατηγικής είναι η υποτιθέμενη καταπολέμηση της ανεργίας και η μείωση των επίσημων στατιστικών ανεργίας. Δημιουργείται έτσι η εικόνα ενός κράτους που αγωνίζεται για την απασχόληση των νέων, σε εποχές που η συναίνεση των από κάτω μειώνεται, ενώ απορρυθμίζονται οι εργασιακές σχέσεις.

Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης γενικεύονται ως το νέο μοντέλο εργασιακών σχέσεων. Και αφορούν και την τοπική αυτοδιοίκηση, καθώς και εδώ εφαρμόζεται η κοινωφελής εργασία. Την αρχή έκαναν οι Μ.Κ.Ο. και στη συνέχεια οι σχετικές προσλήψεις έγιναν απευθείας από τους δήμους ή μέσω του ΟΑΕΔ. Τα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας μέσω ΕΣΠΑ οδηγούν στην σταδιακή αντικατάσταση του μόνιμου προσωπικού των δήμων, που απολύεται, από «ωφελούμενους», με εκτεταμένη καθυστέρηση πληρωμών, και κατά παράκαμψη του εργατικού δικαίου.

Βασικό ζήτημα στην εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς για την τοπική αυτοδιοίκηση είναι η κατάργηση της ελαστικής εργασίας στους δήμους και στις περιφέρειες. Σε πρώτη φάση χρειάζεται να μετατραπούν όλες οι μορφές κοινωφελούς εργασίας σε συμβάσεις εργασίας, με στόχο την επαναφορά των σταθερών σχέσεων εργασίας, με την εξασφάλιση της αντίστοιχης χρηματοδότησης. Η μετατροπή των συμβάσεων σε μόνιμης απασχόλησης είναι πολιτικό επίδικο που εξαρτάται και από τον αγώνα των εργαζομένων στους δήμους μέσα από τις συλλογικές διεκδικήσεις τους.

Στις Περιφέρειες και στους Δήμους της Αριστεράς, οι επισφαλείς και κοινωφελείς θέσεις εργασίας πρέπει να μετατρέπονται σε σταθερές μορφές πλήρους απασχόλησης. Ας το θυμόμαστε: χωρίς τους εργαζόμενους δεν υπάρχει δήμος και κοινότητα

Ο Οδυσσέας Αϊβαλής είναι μεταπτυχιακός φοιτητής και υποψήφιος 1ης Κοινότητας Δήμου Αθηναίων με την Ανοιχτή Πόλη

______________________
[1] Κουζής, Γ. Η ευελιξία στο επίκεντρο του νέου εργασιακού προτύπου, Η Αυγή 2.5.2010

Ο δημόσιος χώρος και το “δικαίωμα στην πόλη”

  ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ  

ΤΗΣ ΡΟΥΛΗΣ ΛΥΚΟΓΙΑΝΝΗ*

Στην πρόσφατη συγκυρία της κρίσης γινόμαστε μάρτυρες πολλών διαδηλώσεων ενάντια στις πολιτικές που, ακολουθώντας τις επιταγές του νεοφιλελεύθερου δόγματος, εμπορευματοποιούν την πόλη, και οδηγούν στη φτώχεια και τον αποκλεισμό όλο και περισσότερα άτομα και κοινωνικές ομάδες. Οι διαδηλώσεις εκδηλώνονται στους δημόσιους χώρους των μεγάλων αστικών κέντρων, που επανακτούν τον πολιτικό τους χαρακτήρα, καθώς γίνονται, έστω και προσωρινά, τόποι συνάντησης, διαλόγου, αντιπαράθεσης και αντίστασης, τόποι διεκδίκησης δικαιωμάτων που παραβιάζονται από την επίθεση της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και πρακτικής.

Οι πορείες, οι διαδηλώσεις ή οι καταλήψεις πλατειών και εγκαταλειμμένων κτηρίων, αποτελούν ένα παγκόσμιο φαινόμενο που υποδηλώνει ότι “έχουμε εισέλθει στην εποχή της αντίστασης”, όπως λέει ο Κώστας Δουζίνας. Είναι η εποχή, όπου το “δικαίωμα στην πόλη”, μια συνοπτική διατύπωση και λέξη-σύνθημα του Henri Lefebvre αποκτά την επικαιρότητά της, καθώς η κοινωνική οργή μετατρέπεται σε αμφισβήτηση των εξουσιαστικών δομών και των καθημερινών σχέσεων και, συνοδεύεται από αιτήματα που αφορούν στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και τη συμμετοχή στη διαδικασία συγκρότησης της πόλης και της αστικής ζωής, μιας αστικής ζωής μετασχηματισμένης και ανανεωμένης, χωρίς τους αποκλεισμούς της καπιταλιστικής κοινωνίας, και τους χώρους αλλοτρίωσης που αυτή παράγει.

Επειδή οι παγκόσμιες αντιστάσεις είναι πάντα τοποθετημένες σε τοπικό επίπεδο, καθώς συνδέονται με συγκεκριμένες συνθήκες, καταστάσεις ή γεγονότα και συγκεκριμένες «τοπικές» ιστορίες, κι επειδή η εστίαση στο τοπικό μπορεί να αποφύγει τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε κάθε γενίκευση και εξωπραγματική αφαίρεση, επέλεξα να σας μιλήσω για μία συγκεκριμένη μορφή αντίστασης που έλαβε χώρα σε έναν από τους λιγοστούς δημόσιους χώρους μιας κεντρικής γειτονιάς της Αθήνας. Πρόκειται για την κατάληψη της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης, μιας από τις πιο παλιές, πυκνοκατοικημένες και πιο πολυπολιτισμικές γειτονιές της Αθήνας, που “αναζωογονήθηκε”, όχι μέσα από «επίσημες» πρακτικές, αλλά μέσα από τις καθημερινές πρακτικές συνύπαρξης των μεταναστριών/τών και των “ντόπιων” γυναικών και ανδρών.

Το κτήριο της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης λειτουργούσε ως αγορά τροφίμων από τα χρόνια του μεσοπολέμου, αποτελώντας χώρο συνεύρεσης των κατοίκων και σημαντικό σημείο αναφοράς στην περιοχή, χαρακτηριστικό που διατηρήθηκε στη συλλογική μνήμη των κατοίκων της γειτονιάς, παρόλο που από το 2002 σταμάτησε να λειτουργεί, ύστερα από κάποια χρόνια υπολειτουργίας.

Η κατάληψη του κτηρίου ξεκίνησε το 2006, από μια ομάδα κατοίκων που πήραν την πρωτοβουλία να ανατρέψουν τα σχέδια της τότε Δημοτικής Αρχής που προέβλεπε την κατεδάφιση του και στη θέση του την κατασκευή ενός πολυώροφου κτηρίου κράματος εμπορικού κέντρου και γκαράζ. Όμως, το κτήριο σώθηκε με την δυναμική δράση των κατοίκων, ενώ με αγώνες της Ανοιχτής Πόλης, το 2007, κηρύχθηκε διατηρητέο. 

Η Αγορά, από την πρώτη στιγμή της κατάληψής της συγκέντρωσε ανθρώπους με διαφορετικά ενδιαφέροντα και πεποιθήσεις, οι οποίοι οργανώθηκαν και συμμετείχαν σε διαφορετικές δραστηριότητες που έφερναν κοντά και άλλους κατοίκους, που ενώ έμεναν στην ίδια γειτονιά, δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους και δεν συμμετείχαν στα “κοινά”. Παράλληλα, έγινε τόπος συνάντησης ντόπιων και μεταναστών, με αφορμή τις πολυάριθμες και ποικίλες πολιτισμικές εκδηλώσεις και, κυρίως, τα καθημερινά μαθήματα ελληνικών, τα οποία παρέδιδαν χωρίς αμοιβή εθελόντριες δασκάλες και δάσκαλοι.

Την περίοδο της κατάληψης η Αγορά έγινε ένας πραγματικός δημόσιος χώρος, ένας χώρος όπου οι κάτοικοι της πόλης μπορούν να συνευρεθούν, να επικοινωνήσουν, να εμπλακούν στο πρακτικό διάλογο και να μπορέσουν να έχουν λόγο στη διαμόρφωση κοινωνικών κανόνων και, συχνά, να αμφισβητήσουν τη θεσμοθετημένη εξουσία. Ένας χώρος φιλόξενος ανάμεσα στο πλήθος των χώρων αποκλεισμού που κυριαρχούν στην εμπορευματοποιημένη πόλη. Ένας δημόσιος χώρος όπου οι μετανάστες, όπως και οι ντόπιοι, μπορούσαν να αναπτύξουν, και ανέπτυξαν, πρακτικές μέσα από τις οποίες πέτυχαν ορατότητα, αναγνώριση, επικοινωνία και εν τέλει συμμετοχή στις λειτουργίες του.

Η Αγορά λειτούργησε, ταυτόχρονα, σαν «σχολείο», για τους κατοίκους της γειτονιάς και της πόλης, που μέσα από την εμπειρία που απέκτησαν σε ένα τέτοιο αυτοδιαχειριζόμενο χώρο, συνειδητοποίησαν ότι οι δημόσιοι χώροι της πόλης, και η ίδια η πόλη, τους ανήκουν. Αποτελώντας χώρο κοινωνικής δικτύωσης ατόμων και ομάδων, τόπο συνεύρεσης ντόπιων και μεταναστών, κατοίκων της γειτονιάς και της πόλης, η Αγορά αντιπρότεινε στον ξενοφοβικό και ρατσιστικό λόγο σχέσεις συνύπαρξης, αλληλεγγύης και ενεργούς συμμετοχής. Στο χώρο αυτό δημιουργήθηκαν πολιτικά υποκείμενα και οι άνθρωποι πολιτικοποιήθηκαν. Γιατί δημόσιος “δεν είναι απλά ο ανοιχτός χώρος που είναι στη διάθεση του καθενός, αλλά ο χώρος στον οποίο ο δήμος δημιουργείται, σχηματίζεται”, όπως υπογραμμίζει η Ντορίν Μάσσεϊ.

Η Αγορά έδειξε καθαρά πως οι κάτοικοι της πόλης δεν είναι θεατές του οικονομικού και χωρο-κοινωνικού τοπίου του άυλου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, και ότι μπορούν να διεκδικήσουν το δικαίωμα συμμετοχής και το δικαίωμα οικειοποίησης του δημόσιου χώρου της πόλης και της ίδιας της πόλης. Δικαιώματα που συνδέονται με ένα συνολικό σχέδιο αλλαγής των χωρικών και κοινωνικών σχέσεων και, εμπεριέχουν προβληματισμούς που αφορούν στην έννοια του πολίτη και το ίδιο το ζήτημα της δημοκρατίας.

Παρόλο που ο αυτο-διαχειριζόμενος χώρος της Αγοράς σταμάτησε να λειτουργεί μετά από εντολή του Δημάρχου (ορισμένων) Αθηναίων, και παρά την έλλειψη αντίδρασης των δυνάμεων της Αριστεράς που αρχικά στήριξαν και λειτούργησαν αυτό το εγχείρημα αυτοδιαχείρισης, η σημασία του εξακολουθεί να είναι σημαντική για κάθε προσπάθεια απελευθέρωσης του χώρου από τους νόμους της αγοράς και για κάθε προσπάθεια παραγωγής ενός δημόσιου χώρου που θα περιλαμβάνει, αντί να αποκλείει, διαφορετικά άτομα και ομάδες κατοίκων, και επί του οποίου επιχειρείται πραγματωθεί το εγχείρημα της ελευθερίας. 

___________

* Η Ρούλη Λυκογιάννη είναι λέκτορας ΕΜΠ, Τομέας Πολεοδομίας και Χωροταξίας, 

e-mail: rouli.lykogianni@gmail.com

*από την εφημερίδα Η ΑΥΓΗ "ΑΝΑΓΝΏΣΕΙΣ"
http://avgi-anagnoseis.blogspot.gr/2014/04/blog-post_9735.html#more

Χρύσα (Βαρδέα), Χωρίς τίτλο, νέον και plexiglass, 43.8x36.2x33εκ., περ. 1965

Weekend: SOSτε το νερό: Την Κυριακή μαζικό όχι στην ιδιωτικ...

Weekend: SOSτε το νερό: Την Κυριακή μαζικό όχι στην ιδιωτικ...: 6 Ν α πουν ένα μεγάλο "όχι" στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ συμμετέχοντας μαζικά στο δημοψήφισμα της 15ης Μαΐου,...

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ - Οδυσσέας Αϊβαλής - Υποψήφιος Σύμβουλος της 1ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας με την "Ανοιχτή Πόλη"

   Στις 18 και 25 ΜΑΪΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ  

       Oδυσσέας   Αϊβαλής     

Εκπαιδευτικός,

Φοιτητής  “Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία”

στο Μεταπτυχιακό Σπουδών  ΕΚΠΑ

Υποψήφιος Σύμβουλος

της 1ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας 

με την "Ανοιχτή Πόλη"

   Βιογραφικό Οδυσσέα Αϊβαλή   

Μεγάλωσε και ζει στο Κουκάκι. Αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι μεταπτυχιακός φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Από τον Δεκέμβρη του 2008 συμμετέχει σε αντιφασιστικά κινήματα, σε κινήματα γειτονιάς και σε συλλογικότητες επισφαλώς εργαζομένων. Ήταν μέλος της Νεολαίας Συνασπισμού στο Ρέθυμνο και στους νέους εκπαιδευτικούς. Είναι μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Κουκακίου Πλάκας και της Λαϊκής Συνέλευσης Κουκακίου-Πλάκας. Αρθρογραφεί στο Red notebook  και συμμετέχει στο δίκτυο μαθημάτων αλληλεγγύηςtutorpool.

Η κρίση κάνει κακό στην υγεία

Η ύφεση, η λιτότητα και οι περιορισμοί του προϋπολογισμού έχουν επιδεινούμενες επιπτώσεις στον τομέα της υγείας στην Ελλάδα, προειδοποιούν Έλληνες και Βρετανοί κοινωνιολόγοι και ειδικοί σε θέματα δημόσιας υγείας, σε μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο διεθνούς κύρους ιατρικό περιοδικό «The Lancet».

Οι επιστήμονες επικρίνουν τους διεθνείς οργανισμούς και γενικότερα τη διεθνή κοινότητα ότι σιωπά πάνω σε αυτό το ζήτημα, με εξαίρεση το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών που έχει εδώ και καιρό εκφράσει την ανησυχία του για τις επιπτώσεις της κρίσης στην υγεία των Ελλήνων πολιτών.

Οι ερευνητές καλούν, επίσης, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να λάβει σοβαρά υπόψη της τις επιπτώσεις των πολιτικών της τρόικας σε θέματα υγείας, καθώς και την ελληνική πολιτεία να αναγνωρίσει το πρόβλημα και να δράσει ανάλογα.

Οι επιστήμονες των πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ, καθώς και της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου, αναφέρουν ως χαρακτηριστικές συνέπειες της κρίσης την εντεινόμενη αδυναμία των ασθενών να αποκτήσουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και στα αναγκαία φάρμακα, τη μεγάλη αύξηση στα περιστατικά λοιμωδών νόσων και τη γενικότερη επιδείνωση της ψυχικής-νοητικής υγείας του ελληνικού λαού.

Η μελέτη, με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Κεντικελένη του King’s College και του Τμήματος Κοινωνιολογίας του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, η οποία βασίζεται κυρίως σε ελληνικές και ευρωπαϊκές στατιστικές, επισημαίνει ότι στην Ελλάδα έχουν υπάρξει οι μεγαλύτερες περικοπές στον τομέα υγείας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με συνέπεια η σημερινή δημόσια δαπάνη της χώρας για την υγεία να είναι πλέον μικρότερη από κάθε άλλη χώρα μέλος της Ευρωζώνης.

Η μελέτη, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι, σε μια περίοδο μείωσης των εισοδημάτων στην Ελλάδα, η συμφωνία της χώρας με τους πιστωτές της έχει ως συνέπεια να μετακυλίεται πλέον ένα μέρος του κόστους της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους ασθενείς, με συνέπεια, σύμφωνα με τις στατιστικές της ΕΕ, σχεδόν οι μισοί Έλληνες (το 47%) να αισθάνονται πως δεν λαμβάνουν την αναγκαία περίθαλψη.

Οι ερευνητές στοιχειοθετούν τα συμπεράσματά τους παραπέμποντας ενδεικτικά στα παρακάτω στατιστικά στοιχεία:

– Τα περιστατικά AIDS μεταξύ των χρηστών ναρκωτικών υπερδιπλασιάστηκαν κατά την περίοδο 2009-2012 (από 15 σε 484).

– Τα περιστατικά φυματίωσης μεταξύ των χρηστών ναρκωτικών υπερδιπλασιάστηκαν το 2013 σε σχέση με το 2012 (με βάση προκαταρκτικά στοιχεία).

– Η κρατική χρηματοδότηση για την ψυχική υγεία μειώθηκε κατά 55%, μεταξύ 2011 και 2012.

– Η κατάθλιψη αυξήθηκε περίπου δυόμιση φορές μεταξύ 2008-2011 (από 3,3% του πληθυσμού το 2008 σε 8,2% το 2011).

– Οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 45% μεταξύ 2007-2011.

– Η βρεφική θνησιμότητα, που προηγουμένως εμφάνιζε πτωτική τάση, αυξήθηκε κατά 43% μεταξύ 2008-2010, ενώ κατά 19% αυξήθηκαν την ίδια περίοδο οι γεννήσεις παιδιών χαμηλού βάρους.

– Επανεμφανίστηκε η ελονοσία μετά από 40 χρόνια.

Οι συγγραφείς της μελέτης υπογραμμίζουν πως οι εμπειρίες άλλων χωρών που πέρασαν από παλαιότερες οικονομικές κρίσεις, όπως η Ισλανδία και η Φιλανδία, δείχνουν ότι, χάρη στην προστασία του τομέα υγείας και των σχετικών κοινωνικών παροχών, οι κυβερνήσεις μπορούν να αποφύγουν σε ένα βαθμό τις επιζήμιες επιπτώσεις της κρίσης πάνω στην υγεία του πληθυσμού.

Η μελέτη καταλήγει με το συμπέρασμα ότι το ελληνικό σύστημα υγείας είχε όντως σοβαρή ανάγκη μεταρρύθμισης ήδη πριν την κρίση, λόγω διαφθοράς, αναποτελεσματικότητας κλπ., όμως το μέγεθος και η ταχύτητα των αναγκαστικών αλλαγών που έχουν επιβληθεί, έχει περιορίσει την ικανότητά του να ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες υγείας του πληθυσμού.

«Τα στοιχεία δείχνουν ότι το ελληνικό κράτος πρόνοιας έχει αποτύχει να προστατεύσει τους ανθρώπους σε μια εποχή που χρειάζονται κατ’ εξοχήν αυτή την υποστήριξη. Ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός Ελλήνων χάνουν την πρόσβασή τους στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη λόγω των περικοπών του προϋπολoγισμού και της ανεργίας», δήλωσε ο κ. Κεντικελένης.

Ο ερευνητής στον τομέα της δημόσιας υγείας δρ Ντέιβιντ Στάκλερ, του πανεπιστημίου της Οξφόρδης (Τμήμα Κοινωνιολογίας) και της Σχολής Υγιεινής του Λονδίνου, ανέφερε ότι «το κόστος της λιτότητας το φέρουν κυρίως οι μέσοι έλληνες πολίτες, οι οποίοι έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες περικοπές στον τομέα υγείας, που έχουν υπάρξει στην Ευρώπη τη σύγχρονη εποχή». Ο Βρετανός επιστήμονας εξέφρασε την ελπίδα ότι η ελληνική κυβέρνηση θα ανταποκριθεί επειγόντως «σε αυτή την κλιμακούμενη ανθρωπιστική κρίση».

Στη μελέτη συμμετείχαν ο καθηγητής σε θέματα ευρωπαϊκής δημόσιας υγείας Μάρτιν ΜακΚι (Σχολή Υγιεινής Λονδίνου) και η Μαρίνα Καρανικολού (Σχολή Υγιεινής Λονδίνου και Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Συστημάτων και Πολιτικών Υγείας στο Λονδίνο).

_____________________

http://medicalnews.gr/2014/02/h-krish-kanei-kako-sthn-ugeia/

ΚΩΣΤΑΣ ΦΙΛΙΝΗΣ: ΕΝΑΣ ΜΕΓAΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΉΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΕΦΥΓΕ

¨

του Φίλιππου Νικολόπουλου 

Α/τη Καθηγητή Κοιννωνιολογίας 

Παν/μίου Ινδιανάπολης –Δικηγόρου

http://yfos-texnes.blogspot.gr/2011/01/blog-post.html

Είναι πολύ δύσκολο μέσα σε λίγες γραμμές να αναφέρεις και ν’αναπτύξεις το σύνολο των αρετών , διανοητικών και ηθικών,που χαρακτήριζαν τον μεγάλο αγωνιστή και ηγετικό στέλεχος της Κομμουνιστικής Ανανέωσης της χώρας μας Κώστα Φιλίνη. Πλήρης ημερών και αγωνιστικών βιωμάτων έφυγε αθόρυβα και σεμνά, αφήνοντας πίσω του πολύτιμες θεωρητικές και πολιτικές παρακαταθήκες για τον δημιουργικό ανήφορο της Αριστεράς , αλλά και το λαμπρό παράδειγμα της ίδιας της ζωής και προσωπικότητάς του για την παρούσα και τις επερχόμενες γενιές ( παράδειγμα συνεπούς αλλά και διαρκώς ανανεούμενου Αριστερού).

   Αν θα ‘θελε κανείς να συμπυκνώσει σε μερικές φράσεις τις κυριότερες αρετές του, θα έλεγε ότι συνδύαζε τη θεωρητική κατάρτιση, την κουλτούρα με τη συνεπή και αυτοπειθαρχημένη δράση , την ευγένεια και την έκδηλη ανθρωπιά με την αδάμαστη κι ασυμβίβαστη αγωνιστικότητα ( χρόνια στις φυλακές και στην παράνομη δράση απ’τον καιρό της γερμανικής κατοχής)

   Πρωτεργάτης του ανανεωτικού ρεύματος του κομμουνιστικού κινήματος της πατρίδας μας, ήδη απ’τη διάσπαση του 1968, ήξερε πάντα να θέτει κόκκινες γραμμές , πίσω απ’τς οποίες ποτέ δεν οπισθοχωρούσε κι εμψύχωνε  παράλληλα τους συντρόφους του προς την ίδια κατεύθυνση , πάντα όμως με επιχειρήματα και ευγένεια.Γιατί για τον Κώστα Φιλίνη η ανανέωση του αριστερού λόγου ποτέ δεν σήμαινε «άλλοθι» για συμβιβασμούς και υπαναχωρήσεις προς την κατεύθυνση ενός κυβερνητικού κυβερνητισμού, ενώ απ’την άλλη  η κριτική   προς εκείνους που υπαναχωρούσαν γινόταν πάντα με τρόπο πολιτισμένο , δεοντολογικό, ήρεμο και ευγεικό. Σταθερός στις αρνήσεις του αλλά και χωρίς προκαταλήψεις και απορριπτική σκληρότητα προς τος άλλους μιας άλλης γραμμής

    Εξ αρχής παρών με μεγάλη συμβολή στο εγχείρημα του ΣΥΝ και αργότερα του ΣΥΡΙΖΑ , στη μεγάλη προσπάθεια  για μια σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά , ξεκομμένη από δογματοσμούς και αγκυλώσεις, δεν έπαυε ποτέ να ανανεώνεται ως θεωρητικός του αριστερού χώρου και να διατηρεί τον δημιουργικό προβληματισμό του Η  συνεπής ριζοσπαστικότητα δεν σήμαινε γι’αυτόν άρνηση νέων θεωρητικών ανοιγμάτων και παραμέληση του αναγκαίου εμπλουτισμού του αριστερού λόγου( γι’αυτό και η ενασχόληση του με τη Θεωρία των Παιγνίων για την οποία έγραψε και ολόκληρο βιβλίο). Κι αυτό το καταλάβαινες άμεσα στις συζητήσεις που είχες μαζί του, στις οποίες  εξέφραζε τις απόψεις και  τα επιχειρήματά του με τρόπο πάντα  δημοκρατικό , απλό και απέριττο.

   Η ευγένεια του Κ.Φ. συνδυαζόταν επίσης και με μια υποδειγματική ηθική συνέπεια στην καθημερινή του ζωή, που την θεωρούσε απαραίτητο στοιχείο της συμπεριφοράς  του συνεπούς αριστερού αγωνιστή προς το κόμμα του, προς τους συντρόφους του και προς όλους τους άλλους , αδιακρίτως πολιτικών προτιμήσεων.

    Τελειώνοντας αυτές τις λίγες γραμμές, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι παρ’όλη τη θλίψη μας για το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνεις πίσω σου ,  σύντροφε  Κώστα , θα είσαι πάντα νοερά κοντά μας σε κάθε εγχείρημα της Ριζοσπαστικής Ανανεωτικής Αριστεράς , σε κάθε προσπάθεια εμπέδωσης μιας νέας αριστερής ανατρεπτικής κουλτούρας  απροκατάληπτης  και με  ανοικτό πνεύμα. Και πάντα νέος στο πνεύμα και τη ψυχή, πάντα έτοιμος για νέες ανανεωτικές  συζητήσεις και προβληματισμούς . Πάντα παρών! Χαίρε Αθάνατε σύντροφε!.    

Ισχυρό προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου δίνει η δημοσκόπηση της εταιρείας Public Issue που είδε χθες το φως της δημοσιότητας.

Πάνω από 30% ο ΣΥΡΙΖΑ, ξανά τρίτη με διψήφιο η Χρυσή Αυγή σε νέα δημοσκόπηση

Ισχυρό προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου δίνει η δημοσκόπηση της εταιρείας Public Issue που είδε χθες το φως της δημοσιότητας. Η δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της….

εφημερίδας των συντακτών, δίνει πρωτιά και μάλιστα με διαφορά στον ΣΥΡΙΖΑ με 31,5% έναντι 28% της Νέας Δημοκρατίας. Ακολουθεί η Χρυσή Αυγή με 10%. ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ έρχονται στην επόμενη θέση με 6,5% και ακολουθούν οι ΑΝΕΛ με 4,5 και η Δημοκρατική Αριστερά με ποσοστό 3,5%.

Οι πολίτες, επίσης, πιστεύουν σε ποσοστό 52% ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές, ενώ καταλληλότερος πρωθυπουργός για ακόμη μια φορά εμφανίζεται ο Αντώνης Σαμαράς με ποσοστό 39% έναντι 30% του Αλέξη Τσίπρα.

Τα σημαντικότερα συμπεράσματα της έρευνας 

Αρνητικά συναισθήματα, χαμηλές προσδοκίες, ανασφάλεια για το μέλλον και πλήρης απαξίωση του κράτους είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που κατέγραψε η δημοσκόπηση της Public Issue. Οι πολίτες, εν μέσω της πέμπτης χρονιάς συνεχιζόμενης ύφεσης εκτιμούν σε ποσοστό 70% ότι «τα πράγματα στην Ελλάδα πηγαίνουν σε λάθος κατεύθυνση», ενώ μόλις ένας στους πέντε (22%) απαντά «σε σωστή». Το 5% δηλώνει «ούτε σωστή ούτε λάθος», ενώ το 3% δεν έχει γνώμη.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αισθήματα των πολιτών έναντι της παρούσας οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης αφού ο ένας στους τρεις (31%) διακατέχεται από οργή και αγανάκτηση, ενώ ακολουθούν: απογοήτευση (14%), ανησυχία/άγχος (13%), ντροπή (10%), λύπη/στενοχώρια (7%), αδιαφορία (2%), άλλο (3%), τίποτα απ’ αυτά (2%). Μάλιστα, ένας στους πέντε ωστόσο (18%) δηλώνει ότι τα αισθάνεται «όλα αυτά» μαζί.

Η απαισιοδοξία για την επόμενη ημέρα και για την πορεία της ελληνικής οικονομίας γενικότερα, δεσπόζει αφού οι μισοί ερωτηθέντες (51%) επιλέγουν-σε ερώτηση σχετικά με την εκτιμώμενη διάρκεια των συνεπειών της κρίσης- τις απαντήσεις «από 6 έως 10 χρόνια» (22%) και «περισσότερο από δέκα χρόνια». Η σοβαρότητα της οικονομικής κρίσης και η περιπλοκότητά της, με το δίλημμα «εντός ή εκτός ευρώ» να επανακάμπτει στην επικαιρότητα, αντανακλώνται στο ότι τέσσερις στους δέκα (41%) απαντούν «καμία από τις δύο» στην ερώτηση «ποια παράταξη μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τη σημερινή κρίση».

Τέλος, η συντριπτική πλειονότητα των ερωτώμενων τονίζουν πως παρά την σωρεία μεταρρυθμίσεων υποστηρίζει σε ποσοστό 43% πως η λειτουργεία της κρατικής μηχανής έχει χειροτερέψει ενώ το 26% βλέπει βελτίωση και το 29% δεν βρίσκει καμία διαφορά. Το 2% δεν εκφράζει γνώμη.